Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Φύλακες γρηγορείτε, για την Χι, τον Ψι και την Ωμέγα!

ΥΓΕΙΑ στις 19/05/2019

Ποιος ξυπνάει ποιον; Οι φύλακες τους άλλους φύλακες ή οι φυλακισμένοι τους φύλακες;

Αλ. Αρδαβάνης* |> Τι θα κάνουμε με την κυρία Χι; Παίρνει εξιτήριο και της ζητάνε να πληρώσει φάρμακα και νοσήλια, επειδή έληξε η ασφάλειά της, πριν ένα μήνα! Ά και ο κύριος Ψι! Δε μπορεί να πάρει τα φάρμακά του από τον ΕΟΠΥΥ γιατί έληξε η ασφάλειά του. Συγγνώμη, σας φορτίζω πολύ το ξέρω, αλλά και η γυναικούλα, η Ωμέγα, στο τετράκλινο, η σχιζοφρενής· δε μπορούμε να τη βγάλουμε γιατί δεν έχει ασφάλεια και δεν την παίρνουν στο Αιγινήτειο. Ίσως την πάρει η ανιψιά της στο σπίτι της, αν όχι τι θα κάνουμε;

Από το Χι στο Ωμέγα, μέσα σε τρία λεπτά· τρεις ζωές λαβωμένες στα σκουπίδια. Το αναστατωμένο βλέμμα της Κοινωνικής Λειτουργού, παραζαλισμένης από τις απανωτές κλήσεις και την ανημπόρια αποτελεσματικής παρέμβασης. Το εναγώνιο βλέμμα των ευαίσθητων νεαρών γιατρών που περιμένουν τη μαγική τρίπλα του διευθυντή. Το θαμπό βλέμμα του τελευταίου· δεν αντέχω άλλο, λέει, και πέφτει πίσω στην καρέκλα, όπως άδειος σάκκος του μποξ. Μέσα σε τρία λεπτά, μια τοιχογραφία τριάντα χρόνων ΕΣΥ, η αποσάθρωση του Συστήματος που υποσχέθηκε να εξασφαλίσει ισότιμη πρόσβαση σε Υπηρεσίες Υγείας σε όλους, ασχέτως βαλαντίου, ανακούφιση και παρηγοριά στους αδύναμους και τους λαβωμένους.

Ποιος φταίει; Τι έφταιξε; Φταίει άραγε κάποιος ή κάποιοι ή μήπως ο Μολώχ που καταπίνει τα παιδιά της αμνήμονος ανθρωπότητας; Δεν ξέρω πια. Ξέρω, μάλλον, και το αρνούμαι. Δε μπορεί να ήταν πάντα έτσι κατά βάθος, δε μπορεί να συνεχίσει έτσι, δε μπορεί να είναι αυτή η νομοτέλεια! Δε μπορεί!

Με πιάνω πάλι να απαντάω σε μια εσωτερική φωνή. Μια επίμονη συριστική φωνή που μου γδέρνει τα τελευταία χρόνια τα τύμπανα του νου και τον ακουστικό φλοιό, εκεί στα ρηχά του αριστερού κροτάφου. Είναι η Ερινύα της Συνείδησης που άργησα πολύ να αποκωδικοποιήσω τους φθόγγους της και μόλις λίγα χρόνια πριν πιάνω τις κοφτές φράσεις και τα συμπυκνωμένα νοήματά της…”νικημένο ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί / με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί”.

Είναι η επομένη κάποιων εκλογών σε μια πάντα ανακατεμένη γωνιά του πλανήτη· με σχήμα πλατανόφυλλου από ψηλά, ενός φύλλου που φυραίνει ολοένα καθώς του φεύγουν μικρά μικρά κομμάτια. Τα παίρνει πότε γραίγος πότε μαΐστρος, πότε τραμουντάνα και τα ξενιτεύει στα τέσσερα σημεία του θολού ορίζοντα. Είναι η επομένη· πενήντα τοις εκατό αποχή και οι άλλοι μισοί στην απόχη του τρόμου των επικυριάρχων. Η επομένη του πρώτου γύρου, με τον δεύτερο γύρο να καραδοκεί για το τελικό χτύπημα. Ο γύρος στον ιππόδρομο της παγκόσμιας Αρένας με τα δρεπανηφόρα να αδημονούν.

Ακόμα ένας γύρος. Λαοί σπαρταράνε στη σαγήνη του περιχαρακωμένου πλούτου. Η δουλεία των δολωμάτων. Η Μεσόγειος πρόπλασμα της επερχόμενης υποδούλωσης όλων των καθευδόντων.
Ποια Υγεία;

Φύλακες γρηγορείτε! Ποιος ξυπνάει ποιον; Οι φύλακες τους άλλους φύλακες ή οι φυλακισμένοι τους φύλακες;

  • Γραμμένο τον Μάη 2014.
  • Κάτι μοιάζει να έχει αλλάξει στον τόπο αλλά η ουσία παραμένει βασανιστικά παρόμοια.
  • (καταθέτω αυτές τις γραμμές ως συμβολή σπασμένης πυξίδας στην παρούσα ομίχλη)
(*Ο κ. Αλέξανδρος Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: