Το “μουσουλμανικό” 5%…

|> Στέλιος Κοπανίδης

|> Στον απόηχο της έντασης ανάμεσα σε Χάγη και Άγκυρα και των εκατέρωθεν εμπρηστικών δηλώσεων, προσέρχονται από το πρωί στις κάλπες οι Ολλανδοί για τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες άνοιξαν τον χορό σε μια σειρά κρίσιμων ψηφοφοριών στην Ευρώπη, που ενδέχεται να αναδιαμορφώσουν το πολιτικό πεδίο στη Γηραιά Ήπειρο.

Οι ήδη τεταμένες σχέσεις Ολλανδίας – Τουρκίας βρίσκονται επί ξυρού ακμής, μετά και τη χθεσινή απόφαση της  Άγκυρας να διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις, σε υψηλό επίπεδο, με τη Χάγη μην επιτρέποντας την επιστροφή στην Τουρκία του Ολλανδού πρέσβη. Στις ενέργειες της Άγκυρας η ολλανδική κυβέρνηση έδωσε άμεση απάντηση, χαρακτηρίζοντας τα τουρκικά αντίμετρα άστοχα και ελάσσονος σημασίας.

Οι τελευταίες εξελίξεις, που πυροδότησαν την ένταση στις ολλανδοτουρκικές σχέσεις, επέφεραν ένα σκηνικό πόλωσης, με κερδισμένους τόσο τον πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε όσο και τον ακροδεξιό υποψήφιο Γκέερντ Βίλντερς. Παρ’ όλα αυτά, το εκλογικό σώμα δείχνει πιο διασπασμένο από ποτέ, δεδομένου ότι το πολιτικό σκηνικό στη χώρα είναι ευμετάβλητο και χαρακτηρίζεται από κατακερματισμό.

Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, ο Μαρκ Ρούτε αναμένεται να αποσπάσει το 18% των ψήφων και 28 έδρες έναντι 16,5% του Γκέερντ Βίλντερς, ο οποίος υπολογίζεται ότι θα κερδίσει 23-25 έδρες. Ακόμη όμως κι αν διαψευστούν οι δημοσκοπήσεις και το αντιισλαμικό Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) έρθει πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κ. Βίλντερς θα αναλάβει αυτομάτως την πρωθυπουργία, δεδομένου ότι απαιτούνται 76 έδρες για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι η ολλανδική Βουλή απαρτίζεται από 150 έδρες.

Αδύναμος κρίκος της σημερινής αναμέτρησης εμφανίζεται το Εργατικό Κόμμα, κυβερνητικός εταίρος του κ. Ρούτε, που προβλέπεται να χάσει το ήμισυ της εκλογικής του δύναμης. Οι χαμένοι ψηφοφόροι του μοιράζονται σε μικρότερα κόμματα, κυρίως κεντροαριστερής προέλευσης, και μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό φλερτάρει με το ακροδεξιό PVV.

Ο ηγέτης του PVV, Γκέερντ Βίλντερς, έχει υποσχεθεί ότι θα κλείσει τα σύνορα στους μουσουλμάνους μετανάστες, θα απαγορεύσει την πώληση του Κορανιού και θα κλείσει τα τεμένη, σε μια χώρα που υπολογίζεται ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός προσεγγίζει τις 950.000, ήτοι το 5%.

Οι τελευταίες εξελίξεις με την Τουρκία αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί της ακραίας ρητορικής του, σ΄ ένα πάντως εκλογικό σώμα που δεν εμπιστεύεται το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει, καθώς το 61% τους θεωρεί «ελιτιστές, αναξιόπιστους και ανέντιμους», σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Motivaction. Η απαξίωση και η καχυποψία για το πολιτικό προσωπικό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο…

Από την πλευρά του ο συντηρητικός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, που επίσης εμφανίζεται ενισχυμένος από τη διένεξη με την Τουρκία, σε χθεσινή ανάρτησή του στο Facebook τονίζει: «Θέλω μια χώρα όπου θα ζούμε όλοι μαζί σε φυσιολογικές συνθήκες, μια χώρα που δείχνει στον κόσμο ότι δεν θα αφεθούμε να μας παρασύρει ο άσχημος λαϊκισμός».

Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης, το βέβαιον είναι ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ολλανδία θα περάσει από… σαράντα κύματα, εξελισσόμενος σε μια παρατεταμένη διαδικασία, ακόμη και για τα δεδομένα της χώρας αυτής. Οι διεργασίες στην Ολλανδία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνήθως είναι χρονοβόρες, με πλέον χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του 1977 όταν χρειάστηκαν επτά ολόκληροι μήνες (208 ημέρες), προκειμένου να συμφωνηθεί βιώσιμος κυβερνητικός συνασπισμός. Δεδομένου, λοιπόν, ότι τόσο ο Μαρκ Ρούτε αλλά και το Εργατικό Κόμμα όσο και σειρά μικρότερων κομμάτων, έχουν διακηρύξει ότι δεν θα συνεργαστούν με τους ακροδεξιούς του Γκέερντ Βίλντερς, το σκηνικό που θα επακολουθήσει προοιωνίζεται αβέβαιο. Όπως αβέβαιο παραμένει το κατά πόσον το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ολλανδία θα επηρεάσει το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης…