Υπάρχουν επιστολές αναγνωστών που αυτούσιες αποτελούν σωστά άρθρα ολοκληρωμένα, τολμηρά και κατά γενική ομολογία ενδιαφέροντα. Μία τέτοια επιστολή με πικρές αλήθειες και τόλμη έφθασε στο e-mail του Τ/Π. Αφορά τον Πειραιά και όπως θα τον ήθελε ένας πραγματικός μάγκας Πειραιώτης. Ο τίτλος προέρχεται από τον πρόλογο και… διαβάστε:

Στον Πειραιά έχουμε μάθει να είμαστε ευθείς και -με την καλή έννοια- μάγκες. Προσωπικά, έχω πληρώσει ακριβά αυτό τον τρόπο ζωής, αλλά δεν το έχω μετανιώσει. Δεν έκανα, δηλαδή, πίσω σε αρχές, ούτε φοβήθηκα απειλές, οι οποίες έφθασαν μέχρι και σε ακραία σημεία.

Γι αυτό και, ως Πειραιώτης, θίγομαι, στενοχωριέμαι και προβληματίζομαι, διαπιστώνοντας ότι στην πόλη μας ευδοκιμεί η “ψευτομαγκιά” αλλά και άλλα είδη αυτής της δήθεν “αντρειοσύνης”, την οποία παλαιότερα, εμείς οι Πειραιώτες, χαρακτηρίζαμε με το τρίπτυχο “Μαγκιά- κ…νιά, παπούτσι λουστρίνι και κ… φινιτστρίνι”!

Γιατί τα γράφω αυτά; Μα, γιατί, πολύ απλά, κάποιοι ψευτόμαγκες, γεμίζουν κάθε τόσο τους τοίχους της πόλης με χυδαία συνθήματα κατά των παραγόντων του “Παναθηναϊκού” Νίκου Πατέρα και Γιάννη Αλαφούζου.

Συνθήματα εμετικά, πρόστυχα, άνανδρα, ουτιδανά και προσβλητικά για εμάς, τους Πειραιώτες, αφού στην πόλη μας τα γράφουν εκείνοι που τα γράφουν!

Θα μου πείτε: “Και τί σε κόφτει εσένα που κάποιοι γράφουν χυδαία συνθήματα εναντίον του Πατέρα και του Αλαφούζου”; Μα, με “κόφτει” όπως θα με “έκοφτε” κι αν τα συνθήματα ήταν κατά του Μαρινάκη, του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Τσίπρα ή του Μεϊμαράκη. Με “κόφτει” όλη η λίγδα στους τοίχους της πόλης μου, με “κόφτει” που το Πασαλιμάνι είναι σκουπιδότοπος (επειδή κόπηκε το ΕΣΠΑ), με “κόφτει” που η Πηγάδα είναι ακόμη λακκούβα (άτιμο ΕΣΠΑ) , με “κόφτει” που δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα κουλουάρ στίβου για την πόλη όπου ανθούσε ο κλασικός αθλητισμός στα κουλουάρ του “Καραϊσκάκη” και στου “Βοηθητικού”, με “κόφτει” που το Τουρκολίμανο κάθε πρωί βρωμάει και ζέχνει, με “κόφτουν” χίλια δυό!

Ε, ποιός σοβαρός Πειραιώτης μπορεί να πει ότι δεν αηδιάζει όταν βλέπει σε καίρια σημεία της πόλης μας με τεράστια γράμματα να αποκαλείται κάποιος δημοσίως και επωνύμως “κοκκάκιας” και ένας άλλος “παιδόφιλος”;

Δεν είναι από “συλλογική” συμπάθεια που τα γράφω όλα αυτά. Αλλά κάπου, η πόλη μας πρέπει να δίνει παραδείγματα μαγκιάς, ανωτερότητας και σεβασμού, κυρίως στον αντίπαλο! Έτσι δεν είναι;