Του Έλληνος ο τράχηλος…

|> Παντελής Π. Ξανθίδης

|> «Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει»… και η λαϊκή παροιμία λειτουργεί ως σλόγκαν “παλικαροσύνης”, όταν πρόκειται ανεύθυνοι και αγενείς πολίτες να παραβούν νόμους, συνήθειες και οπωσδήποτε αναφαίρετα δικαιώματα άλλων “κορόϊδων” πολιτών.

Αυτή η… ξαφνική “λεβεντοσύνη” κάποιων συμπολιτών μας, την οποία στα απλά ελληνικά τη λέμε “γαϊδουριά”, έχει ψυχολογικές αιτίες που ίσως να έχουν σχέση με την οικονομική κρίση και την καταπίεση που υφίσταται ο πολίτης από την “βροχή” προβλημάτων τα οποία αδυνατεί -φύσει και θέσει- να επιλύσει. Έτσι να αντιδρά όπως τού ΄ρθει και χωρίς να σκεφθεί το αποτέλεσμα της όποιας αντικοινωνικής του δράσης. «Όπως τού ΄ρθει»… επειδή έτσι και δρα συνειδητά, τότε υπάρχει κάποιο πρόβλημα…

Η “γαϊδουροσύνη” τα τελευταία χρόνια έχει παραγίνει. Μερικά δείγματα που χρήζουν την υπευθυνότητα της πολιτείας με την ενεργοποίηση των  νόμων με την λειτουργία της αστυνομίας και όχι την αδιαφορία των ιθυνόντων για να μην χάσουν κανένα “ψηφαλάκι”…

Προς… υπενθύμιση, ας σημειωθούν μερικές χοντρές “γαϊδουριές”, για τις οποίες υπάρχουν νόμοι αλλά εκείνοι που πρέπει να τους εφαρμόζουν, τους έχουν “γραμμένους”! Δηλαδή:

• Κάπνισμα σε καφετέριες, εστιατόρια και άλλους κλειστούς χώρους.
• Σκυλάκια σε χώρους εστίασης ή άλλα καταστήματα.
• Μοτοσυκλέτες που κυκλοφορούν πάνω σε πεζοδρόμια.

Αρκετοί που πάσχουν από τις παραπάνω αντικοινωνικές συνήθειες, είναι από αναιδείς έως και αναιδέστατοι!

Στην καφετέρια, καπνιστές βλέπουν να ενοχλείται κάποιος και αδιαφορούν, επειδή τους το επιτρέπει ο καταστηματάρχης, για να… μην χάσει τον πελάτη!

Κάποιοι αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση τους… απολίτιστους που αντιδρούν με την παρουσία κατοικίδιων σε καφετέριες, εστιατόρια ή άλλα καταστήματα.

“Μπουμπούκια” που κυκλοφορούν πάνω σε πεζοδρόμια, έτσι και δεχθούν κάποια παρατήρηση θα ανταποκριθούν άμεσα εκστομίζοντας απειλητικά το… στερεότυπο «@ντε γ@μ## σου!»… Και άμα δεν βάφεις το μαλλί θα ακούσεις και το… προσφιλές «ρε κ@λόγερε!»!..

> Μήπως θυμάται κανείς, τι στολή φοράνε οι αστυνομικοί;

Το όλως περίεργο για τον ιστορικό του μέλλοντος, είναι το πώς αυτός ο λαός μεταλλάχθηκε μέσα σε μερικές δεκαετίες. Σε χρόνια δύσκολα, που οι Έλληνες ήταν αγράμματοι, καταπιεσμένοι και “άξεστοι”, είχαν μία ξεχωριστή ευγένεια, σε σημείο που δεν έβλεπες σε λεωφορείο όρθιο ηλικιωμένο.

Τώρα, με τα πτυχία, με τα μεταπτυχιακά, με τα ντοκτορά, με… το πιάνο και τα γαλλικά μας, η αγωγή έχει παραμεληθεί από τα σπίτια και οι καλοί τρόποι είναι για “κορόϊδα”.

Μα πώς γίναμε έτσι; Τόση “γαϊδουριά” στη δημόσια ζωή, ούτε καν την φανταζόμαστε. Μια κοινωνία που “βαδίζει” με 20ποντα γοβάκια, με κινητό καρφωμένο στ΄αυτί και στ΄ άλλο χέρι το freddo! Που “σεργιανάει” στις ξένες ρούγες ελπίζοντας σε επενδύσεις και που διερωτάται «μα, πώς βγήκα στη βίζιτα;». Όμως, κράζοντας με… ηθικόν ακμαιότατον: «Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει!». Και όπου “ζυγός”, ο ΜΗ σεβασμός στα δικαιώματα των άλλων…