Το προ… οκταετίας ‘’παζλ’’ από καταστάσεις και γεγονότα, αφαιρούν την όποια έκπληξη για την ανάληψη του του παγκόσμιου κυπέλου 2022

Σωτήρης Σ. Στανωτάς |> Πριν από 8 χρόνια, τα παιδιά του Marketnews.gr είχαν την καλοσύνη να δημοσιεύσουν ένα κομμάτι μου για τις… γενικές δραστηριότητες του Κατάρ. Σήμερα, που με το Μουντιάλ και όχι μόνο, το Κατάρ βρίσκεται στην επικαιρότητα, ίσως είναι χρήσιμο για όσους ενδιαφέρονται να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές και να … ξύνουν λίγο την επιφάνεια (να θυμάστε ότι γράφτηκε πριν από 8 χρόνια).

Ο θάνατός μου… η ζωή σου…
(οι καλοί οι κακοί και η μαμά του Εμίρη)

Είναι κάποιες στιγμές, σαν κι αυτές που ζούμε σήμερα, που η κοινωνική αλληλεγγύη ανεβαίνει στα ύψη (όπως λένε και για την αδρεναλίνη). Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνει κανείς και εμψυχώνεται όταν παρακολουθεί τη καθημερινή επικαιρότητα.

Απ’ ό,τι μαθαίνουμε λοιπόν – πάντα χάρις την αντικειμενική ενημέρωση από το Μεγάλο κανάλι ΜΟΥ ή ΜΑΣ, δεν έχει σημασία – η πρέσβειρα καλής θελήσεως Βαρδινογιάννη, εμφανίσθηκε πλάι πλάι, με τη φίλη της τη Σέϊχα του Qatar – που στα 18 της έγινε η τρίτη σύζυγος του πρώην και στη συνέχεια μητέρα του σημερινού εμίρη – στη Διεθνή Συνάντηση Κορυφής για την Εκπαίδευση, που έγινε αυτές τις μέρες στη Doha.

Η Sheikha Moza bint Nasser, που θεωρείται η πιο καλοντυμένη μεγαλοκυρία στον κόσμο και που έχει αγοράσει τον οίκο Valentino το 2012 και το τεράστιο κατάστημα Harrods στο Λονδίνο το 2010, είναι επικεφαλής του πολιτιστικού και πνευματικού ιδρύματος Qatar Foundation, εξ ου και η πρωτοβουλία για τη συγκεκριμένη διεθνή εκδήλωση. Ως μέλος της Academie des Beaux-Arts της Γαλλίας από το 2009 είναι γνωστή για τις καλλιτεχνικές της ευαισθησίες και τις πνευματικές της ανησυχίες, αλλά και γενικότερα είναι γνωστή για τη “χωρίς σύνορα” φιλανθρωπική της δράση.

Η “στενή” (όπως μαθαίνουμε πάντα από το κανάλι ΜΑΣ) σχέση των δύο κυριών, φαντάζομαι ότι προέρχεται από τα κοινά τους ενδιαφέροντα και από τη κοινή τους δράση, στα πλαίσια του ΟΗΕ, του οποίου είναι και οι δύο πρέσβειρες.

Όλα αυτά λοιπόν και μόνον αυτά – υποθέτω – έφεραν για άλλη μια φορά τόσο κοντά τις δύο κυρίες στη διάρκεια αυτής της συνάντησης, που μόλις πραγματοποιήθηκε, παράλληλα με τις έντονες διεργασίες που παρατηρούνται στην Αθήνα, σχετικά με την επιλογή του προσώπου που πρόκειται να καταλάβει την πολύ σύντομα χηρεύουσα θέση του προέδρου της δημοκρατίας.

Το ίδρυμα Qatar Foundation δεν περιορίζει τη δράση του στις πολιτιστικές και επιστημονικές δραστηριότητες, αλλά έχει αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος της ανθρωπιστικής και φιλανθρωπικής προσπάθειας που έχει αναλάβει το Qatar σε παγκόσμιο επίπεδο για την αντιμετώπιση της φτώχειας, τη δυστυχίας και του αναλφαβητισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Qatar Foundation λοιπόν είναι ο βασικός χρηματοδότης της UNESCO.

Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας προκαλεί κατάπληξη δεδομένου ότι το μικρό αυτό κρατίδιο, που φιλοξενεί τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στη περιοχή, έχει επανειλημμένα δείξει παρόμοιες γενναιόδωρες και τολμηρές δράσεις.

Σήμερα πλέον υπάρχει πληθώρα αποδείξεων ότι το Qatar είναι ένας από τους βασικούς χρηματοδότες των εγκληματικών συμμοριών που δρουν με διάφορα ονόματα, που δημιουργούνται και αλλάζουν, σαν τα profiles στο facebook.

Οι Al – Nosra και ISIS, είναι τα πιο γνωστά από αυτά χάρις τη δημοσιότητα που τους έχει δοθεί και το υλικό που προσφέρεται απλόχερα από τους ίδιους τους “ισλάμγκστερς” και τα διαφημιστικά γραφεία με πλήρη τεχνικό εξοπλισμό και δυναμικό που έχουν στη διάθεσή τους.

Ένας τέτοιος μηχανισμός που λειτουργεί στην εντέλεια κατά το πρότυπο μιας μεγάλης πολυεθνικής επιχείρησης του δυτικού κόσμου, χρησιμοποιεί στρατιωτικό υλικό τελευταίου τύπου, με κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και τεχνικά μέσα που εντυπωσιάζουν ακόμη και μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα. Με γνώση των εφαρμογών του διαδικτύου, το οποίο αξιοποιείται στο έπακρο, με προχωρημένες μεθόδους της τελευταίας λέξης της προπαγάνδας, της ψυχολογίας των μαζών και της επικοινωνιολογίας το οποίο δεν μπορεί να αποτελεί έργο καθυστερημένων, θρησκόληπτων, φανατικών βεδουίνων, αλλά κατάλληλα εκπαιδευμένων ντόπιων και ξένων μισθοφόρων, που συντηρούνται με δελεαστικές αμοιβές και ναρκωτικά. Ένας τέτοιος μηχανισμός έχει ανάγκη από υπέρογκα χρηματικά ποσά προκειμένου να συγκροτηθεί και να συντηρηθεί.

Όσο και να έχει σαν τελικό σκοπό να εξασφαλίσει τη διαιώνιση της κυριαρχίας της υπερεθνικής χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας , αυτή δεν είναι κορόιδο ώστε να ξοδέψει τα χρήματά της για το σκοπό αυτό, δεδομένου ότι κρατάει τα κέρδη της αποκλειστικά για τον εαυτό της.

Χρησιμοποιεί πολλαπλούς άλλους χρηματοδότες που είναι ευκατάστατα ή μη κράτη με αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία δίνουν όσα όσα για να διατηρήσουν την εξουσία τους, ευκατάστατες οικονομικά δημοκρατίες που έχουν καταφέρει να πείσουν τους πολίτες τους πως απειλούνται από τη τρομοκρατία (που οι ίδιοι οι κυβερνώντες έχουν οργανώσει και ασκούν μέσα και έξω από τις χώρες τους). Σε τελευταία ανάλυση δεν είναι άλλοι από τα εκατομμύρια των εκμεταλλευομένων ανά τον κόσμο, με οποιαδήποτε μορφή είτε με τη φτηνή εργασία και τις συνθήκες αθλιότητας, είτε ως υψηλόμισθοι με αξιοπρεπή εργασία που υφίστανται τελικά την φορολογική αφαίμαξη.

Όσο για τον τρόπο της χρηματοδότησης είναι το μόνο που δεν απασχολεί, δεδομένου ότι υπάρχουν τόσες πολλές μέθοδοι, που η όψιμη αποκάλυψή τους μπορεί να τροφοδοτήσει για μήνες ολόκληρους το διεθνή τύπο που αναλαμβάνει να κορέσει τη δίψα του αναγνωστικού κοινού για την αποκάλυψη της “αντικειμενικής αλήθειας” και των σκανδάλων μέσα σε κλίμα επαναλαμβανόμενου συλλογικού μαζοχισμού. Η όλη επιχείρηση θυμίζει τις μεθόδους προστασίας από τον υπόκοσμο της νύχτας.

Το Qatar λοιπόν με τη Σαουδική Αραβία, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους και για τις δικές τους συμμορίες, έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπόθεση των τζιχαντιστών τρομοκρατών μιας και οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τον πλούτο που είχαν άλλοτε και η ΕΕ βρίσκεται σε κρίση.

Το πόσο βαθειά είναι βουτηγμένοι μέσα σε αυτή την ιστορία, το αποδεικνύει το απλό γεγονός ότι το Qatar είναι εκείνο που αναλαμβάνει το ρόλο του “αφανούς” διαπραγματευτή ανάμεσα στις δυνάμεις του “καλού” και του “κακού”, κάθε φορά που θα υπάρχει περίπτωση ομηρίας ή ανάγκη οποιασδήποτε συνεννόησης.

Τις περισσότερες φορές το αίσιο τέλος της διαπραγμάτευσης επισφραγίζεται και με τη καταβολή μεγάλου χρηματικού ποσού, που καταβάλλεται αγόγγυστα από το ίδιο το Qatar. Με τον τρόπο αυτό επισημοποιείται η χρηματοδότηση των τρομοκρατών, χωρίς να είναι αναγκασμένο να καταφεύγει σε άλλες μυστικές πηγές χρηματοδότησης. Πως αλλιώς άλλωστε θα μπορέσουν να συντηρηθούν όλες αυτές οι συμμορίες που έχουν υψηλό κόστος συντήρησης με το πανάκριβο τελευταίου τύπου, υπό δοκιμασία, στρατιωτικό υλικό και τα απαραίτητα ναρκωτικά.

Δεν πιστεύω ότι φαντάζεται κανείς ότι όλοι αυτοί ζουν με εισφορές και εράνους. Εξ άλλου το πετρέλαιο που εκμεταλλεύονται παράνομα, με βάση τη συμφωνία, είναι έξτρα αμοιβή και δεν συνυπολογίζεται στη μισθοδοσία.

Η χώρα αυτή της πρέσβειρας καλής θελήσεως, με τις καλλιτεχνικές, επιστημονικές και ανθρωπιστικές ευαισθησίες δεν κρύβει καλά μόνο αυτά τα μυστικά.

Τα θύματα που δεν θέλουν να ξέρουν ούτε ο ΟΗΕ, ούτε και η UNESCO, ούτε όσοι συναναστρέφονται και ανταλλάσσουν μεταξύ τους αβροφροσύνες , δεν περιορίζονται μόνο στο εξωτερικό, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες στη Συρία, το Λίβανο, το Ιράκ και τη Λιβύη, σαν αντίτιμο για τους αγωγούς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αλλά καταγράφονται δυστυχώς και στο εσωτερικό της χώρας.

Αυτό βέβαια δεν αφορά τους αυτόχθονες καταριανούς που στη πρωτεύουσα τη Doha δεν ξεπερνούν τα 400.000 άτομα, το μισό δηλαδή από το συνολικό πληθυσμό της χώρας και που απολαμβάνουν ζωή χαρισάμενη με ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα στον κόσμο και μισθούς από 10.000 ευρώ και πάνω, το μήνα. Ούτε πάλι το 1.000.000 των ξένων υπηκόων, υπαλλήλων των πολυεθνικών που κάνουν πως και πως να βρουν μια θέση εργασίας στη μικροσκοπική αυτή χερσόνησο, που το Μανχάταν ωχριά από κτιριακή άποψη μπροστά της, ενώ συναγωνίζεται σε χλιδή τις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις της περιοχής, Dubai kαι Abu Dhabi.

Με ένα περίεργο λοιπόν τρόπο ο πληθυσμός της Doha, αναφέρεται παντού ότι είναι 1.400.000 άτομα, το άθροισμα δηλαδή των δύο αυτών πληθυσμιακών κατηγοριών, ενώ δεν υπολογίζεται πουθενά ο τεράστιος αριθμός των ξένων εργατών – αφού κανένας αυτόχθονας κάτοικος του εμιράτου δεν ασχολείται με χειρωνακτική εργασία – που ξεπερνάει απ ότι φαίνεται τον προηγούμενο αριθμό, φτάνοντας τουλάχιστον το 1.800.000.

Ο συνολικός αριθμός δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια, παρά μόνο από τις μυστικές υπηρεσίες που χορηγούν την προσωρινή άδεια παραμονής, ανάλογα με το συμβόλαιο που έχουν οι εργάτες με τις ιδιωτικές εταιρείες, που αναλαμβάνουν τη πρόσληψη και τη διαμονή τους.

Ο οργασμός ανοικοδόμησης που γίνεται εντυπωσιακά αισθητός, επειδή οι εργασίες δεν σταματούν ποτέ στη διάρκεια του 24ωρου, αντιστοιχεί στο κτίσιμο άλλων δύο πόλεων σαν τη σημερινή Doha και ένα δίκτυο μετρό, που θα τις συνδέει μεταξύ τους.

Όπως είναι γνωστό το Qatar, μετά από μια επιλήψιμη επιλογή που χαρακτηρίστηκε ως σκανδαλώδης, έχει αναλάβει να φιλοξενήσει το επόμενο mundial.

Οι εργάτες λοιπόν από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, κυρίως τις μουσουλμανικές και τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, τις Ινδίες, τη Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Ινδονησία, αλλά και την Αίγυπτο και τη Παλαιστίνη αντίστοιχα, πληρώνουν όσα τους ζητήσουν οι δουλέμποροι για μια θέση εργασίας, προσφέροντας όχι μόνο την εργατική τους δύναμη, αλλά ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό, αποτελώντας σύμφωνα με τα συμβόλαια και τη νομοθεσία της χώρας, απλά περιουσιακό στοιχείο και κτήμα των δουλεμπόρων και των κατασκευαστικών εταιρειών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες κάτω από τις άσχημες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής. Δεν θυμίζουν σε τίποτε κάτι από τον αιώνα που ζούμε, φέρνοντας σκηνές στη φαντασία μας από το κτίσιμο των πυραμίδων. Ίσως στο μόνο που διαφέρουν από την εποχή των Φαραώ είναι οι στολές εργασίας, οι οποίες υποκριτικά μοιάζουν με στολές ασφαλείας (κράνη κλπ), ενώ οι συνθήκες εργασίας δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας.

Το αποτέλεσμα είναι ότι από τότε που ξεκίνησαν οι εργασίες έχει σκοτωθεί ή έχει πεθάνει υπερβολικά μεγάλος αριθμός εργατών, χωρίς να απασχολήσει τη γενναιόδωρη και φιλάνθρωπη οικογένεια του εμίρη.

Για να υπολογίσετε τον αριθμό δεν έχετε παρά να: πολλαπλασιάστε τον αριθμό των ομάδων από τις (32) χώρες επί τον αριθμό των παικτών της κάθε μιας απ’ αυτές (23) που είναι 736. Μετά προσθέστε κι άλλους 464 και θα βρείτε το άθροισμα 1200. Και συμπίπτει να είναι τόσοι οι εργάτες που έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι σήμερα στη χώρα που είναι ο βασικός χρηματοδότης της UNESCO.

Εάν οι ανθρωποθυσίες συνεχιστούν με αυτόν τον ρυθμό, τότε μέχρι να τελειώσουν οι εργασίες και να έρθουν οι ορδές των φιλάθλων να απολαύσουν τη φιέστα του mundial, θα έχουν πεθάνει τουλάχιστον 4.000 άτομα.

H FIFA (δηλαδή αυτή που της χάρισε την εκλογή) απείλησε ότι θα επιβάλει κυρώσεις! Φαντάζομαι ότι και ο ΟΗΕ, θα κάνει το ίδιο και πιθανά να ζητήσει από τους πρεσβευτές του να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους με κάποιο καθιστικό (sit in), πικετοφορία, ανθρώπινη αλυσίδα, να κάνουν εμπάργκο επισκέψεων στο Qatar ή να μην ξαναμιλήσουν στο κινητό με τη ΣέΙχα.

Να δούμε μετά από αυτά, πως θα νοιώσει τελείως απομονωμένο το Qatar.

Πάντως οφείλω να παραδεχτώ ότι μόνο και μόνο μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το Qatar θορυβήθηκε τόσο πολύ, που αμέσως συνέλαβε και έβαλε σε περιορισμό στο ξενοδοχείο του, τον γερμανό κινηματογραφιστή Peter Giesel, οποίος παρακινούμενος από το σχετικό δημοσίευμα του Guardian, έσπευσε να γυρίσει ταινία σχετικά με τις συνθήκες δουλειάς των ξένων εργατών.

Υπάρχει κι άλλο περιστατικό που δεν υπέπεσε στην αντίληψη της Σέϊχα, των υπολοίπων μελών του ιδρύματος και των φίλων της οικογένειας ανά τον κόσμο.

Ήταν η καταδίκη του καταριανού ποιητή Muhammad Ibn al-Dheeb al-Ajami, επειδή θεωρήθηκε ότι με τη ποίησή του προσέβαλε το καθεστώς της χώρας, δηλαδή τον εμίρη.

Τι καλά που θά ‘τανε βέβαια αν ο κόσμος κινδύνευε μόνον από έναν κακό και μοχθηρό εμίρη, που είχε για γυναίκα μια Σέϊχα, που αγωνιζόταν, μαζί με τις φίλες της, για να σώσουν, όλες μαζί, όλα τα παιδιά του κόσμου.

Δυστυχώς υπάρχουν κι άλλοι κακοί, εξίσου επικίνδυνοι αν δεν υπήρχαν οι καλοί.

Εκεί λοιπόν που όλα έδειχναν ότι πήγαιναν κατά διαόλου, μια είδηση ήρθε να ταράξει τα στάσιμα νερά στα οποί βυθιζόταν, για τα καλά, η γαλλική οικονομία.

Κι όλα αυτά επειδή αυτό το παλικάρι ο (Χ)ολλάντ δεν το βάζει με τίποτε κάτω.

Ενώ όλοι ήταν εναντίον του και η δημοτικότητά του πέφτει μέρα με τη μέρα, όλο και πιο πολύ, για την οποία είχε δηλώσει, ότι “αν δεν καταφέρει μέχρι τα μέσα της θητείας του (που πέρασαν ήδη) να αντιστρέψει τη καμπύλη της ανεργίας, θα παραιτηθεί”, εν τούτοις εξακολουθεί να παραμένει αλλάζοντας δύο πρωθυπουργούς, δύο κυβερνήσεις και τρεις υπουργούς οικονομικών.

Επειδή λοιπόν η ανάπτυξη αργούσε να έρθει και επειδή οι δείκτες της παραγωγής βρίσκονταν κοντά στο μηδέν και ειδικότερα τα σημάδια για τη γαλλική βιομηχανία ήταν μάλλον απογοητευτικά:

Νάσου πετιέται ένα συμβόλαιο 3 δις δολαρίων για τη προμήθεια οπλικών συστημάτων στο Λίβανο, που θα πληρώσει η Σαουδική Αραβία και εξασφαλίζει 10 χρόνια δραστηριότητας για τη γαλλική οικονομία.

Η παράδοση θα ξεκινήσει από τις αρχές του 2015 και θα ολοκληρωθεί στα μέσα του 2018, ενώ το συμβόλαιο συντήρησης θα ισχύει για άλλα 5 χρόνια.

Εκεί λοιπόν που ο Λίβανος ήταν η μοναδική χώρα που δεν είχε εμπλακεί στη δίνη του πολέμου, με εξαίρεση τη συμμετοχή μερικών μονάδων της Hezbollah, στον πόλεμο της Συρίας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει η ροή των πραγμάτων και να περιοριστεί η δράση των “τακφιριστών” (ο χειρότερος χαρακτηρισμός για μουσουλμάνους που ντροπιάζουν με τις πράξεις τους, τη θρησκεία τους), τόσο στη Συρία, όσο και στο Λίβανο, το συμβόλαιο αυτό αλλάζει τις ισορροπίες.

Επιπλέον, οι απόπειρες του Daesch, να καταλάβει τη πόλη Ersal του Λιβάνου, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, που είναι η μοναδική πόλη στη κοιλάδα Μπεκάα που κατοικείται από σουνίτες, απέτυχαν, γιατί συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τον τακτικό στρατό του Λιβάνου και υποχώρησαν παίρνοντας ομήρους 29 Λιβανέζους στρατιώτες από τους οποίους έχουν ήδη σκοτώσει τρεις.

Ξαφνικά βλέπουμε να αλλάζει το σκηνικό με τις πρόσφατες σφοδρές μάχες στη Τρίπολη του Λιβάνου μεταξύ του τακτικού στρατού και των συμμοριών του Daesch, κάτι που μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα για μια γενικότερη έκρηξη, οπότε θα δικαιολογηθεί στη συνείδηση του κόσμου η αναγκαιότητα των εξοπλισμών.

Από την άλλη, επειδή τίποτε δεν γίνεται χωρίς συμφέρον, η Σαουδική Αραβία προσφέροντας τα χρήματα για τη προμήθεια των όπλων, αυξάνει την επιρροή της και ενισχύει το χαμένο γόητρο της παράταξης των σουνιτών, εξαιτίας της θριαμβευτικής πορείας της Hezbollah, των σιιτών, εξωθώντας ταυτόχρονα σε επικίνδυνο βαθμό τις σχέσεις των δύο αντιπάλων, που δεν θέλουν πολύ να έρθουν σε σύγκρουση, σε μια χώρα στην οποία οι πληγές του εμφυλίου δεν έχουν κλείσει ακόμη και οι μνήμες είναι νωπές. Και ας μην ξεχνάμε ότι στο Λίβανο εκκρεμεί η εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, όπως και σε μας.

Στο μεταξύ η Γαλλία θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για να πουλάει όπλα, που θα πληρώνουν οι Σαουδάραβες.