Το ονειρόδραμα «Αλλά…» και όσα περίεργα ακούστηκαν από «κάθε καρυδιάς καρύδι» άτομα

Π.Π. Ξανθίδης |> Την εβδομάδα που μας πέρασε, ο Τ/Π, έζησε ένα όνειρο ότι υπολειτουργούσε, επειδή, λέει, υποχρεώθηκε σε «αναγκαστική προσγείωση», σε χώρο όπου συνυπάρχουν άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης και νοοτροπίας. Και παρατήρησε ότι άσχετα με το είδος τού χώρου, το γεγονός και μόνον ότι υπήρχε εκεί «κάθε καρυδιάς καρύδι» αποτελούσε, λέει, ένα θαυμάσιο δείγμα για δημοσκόπηση, χωρίς κάποιον εντολέα! Σκέτος εφιάλτης ήταν, αφού όπως λέει «μαυρίζει η καρδιά τού καθενός που ψάχνεται για να γευτεί εξ επαφής, το πώς αντιμετωπίζεται η ζωή από τους εν Ελλάδι κατοίκους». Κι αυτή τη γεύση την χαρακτηρίζει μονολεκτικά: «πικρή»!

Είχε αρκετές σκηνές με πλάνα αξιοπρόσεκτα το… ονειρόδραμα του Τ/Π με τον τίτλο «Αλλά…». Κάπου στη μέση της ονειρικής παράστασης, ανέφερε:

• Όσο και αν γίνονται προσπάθειες για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα,
• όσο και αν νομίζουμε ότι ο κόσμος «δεν ξέρει τι ψηφίζει»,
• όσο και αν οι «μεν» επιρρίπτουν ευθύνες στους «δε» και τούμπαλιν,
• όσο και αν αγκομαχούν οι «νυφίτσες», οι γλείφτες, οι γλοιώδεις, οι κόλακες, οι χαμερπείς,
• όσο και αν τα φερέφωνα έχουν βγει με τις ντουντούκες και έχουν χτυπήσει πυράκια,
• Όσο και αν οι αναλυτές «porte-parole», προσπαθούν να «χρυσώνουν το χάπι»,

η «μάζα», το «πόπολο», ο «όχλος» ή ο «αφέντης λαός», κάπου «την έχει μυριστεί» και το «αλλά» έχει γίνει ιαχή απόγνωσης!

Μάλιστα, σε κάποια σκηνή του ονείρου, κάποιος διευκρίνιζε πως αυτός ο αντιθετικός σύνδεσμος, ο οποίος δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, έχει μία περίεργη δυναμική που το θετικό ή το αρνητικό στοιχείο μιας κουβέντας. Και το πλάνο έδειχνε δύο παραδείγματα με το (+) και το (-) της υπόθεσης. Δηλαδή:

α. «Περάσαμε ωραία στις διακοπές εκεί, ΑΛΛΑ υπήρχε μια απερίγραπτη βρωμιά».

β. «Εκεί υπήρχε μια απερίγραπτη βρωμιά, ΑΛΛΑ περάσαμε ωραία»…

Στη συνέχεια της παράστασης έπεφτε η κατραπακιά:

«Επειδή τα κομματικά συνεχίζουν να ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, κάθε υπεύθυνος δημοσκόπος πρέπει να ψάχνεται πολύ για κάθε εξαγωγή συμπεράσματος. Έτσι, για μεγαλύτερη σιγουριά ας δίνεται μεγαλύτερη σημασία, σε περιπτώσεις του (α) παραδείγματος, επειδή αφορά άτομα τα οποία δεν κρύβουν μία πραγματικότητα προς χάριν του κόμματος».

Κάποια στιγμή έγινε διάλειμμα «για να πιείτε Ταμ-Ταμ» και για «στραγάλια, φυστίκια, πασατέμπο, χασίσι, μαριχουάνα, όπιο»! Δεν ήξερε τι να πρωτοπάρει. Τελικά προτίμησε… φαρμακευτικό!

Ήταν λέει ένα όνειρο – σκέτης εμπειρίας και ζάλης, επειδή μπερδευόταν η πραγματικότητα με το παραμύθι, που είχαν όμως έναν κοινό παρανομαστή: το στίγμα του «Αλλά…» – του τίτλου με τον αντιθετικό σύνδεσμο.

Σ’ εκείνον τον δημόσιο χώρο, που από τις συζητήσεις του «μωσαϊκού» ανθρώπων, έγιναν αρκετές αναφορές σε ζητήματα της καθημερινότητας το «αλλά» έπαιζε στην… πρώτη εθνική!

Και τι δεν ακούστηκε για την ακρίβεια και για την κυριαρχία των λαμόγιων, για τη χήρα Μάνα, το Παιδί και την εκπαίδευση, για τους μπαχαλάκηδες και τους «αναρχικούς» Εκάλης, για την «σικαγοποίηση» της δημόσιας ζωής και την έλλειψη αστυνόμευσης, για την Υγεία και την Ασφάλιση, για τα μισθολόγια και τις συντάξεις, για τη βρωμιά που «πνίγει» την Αττική και αν υπάρχουν συμφέροντα που παρεμποδίζουν την κάθε θετική εξέλιξη για τα απορρίμματα. Και, και, και…

«Χαμός» έγινε στο όνειρο, μέχρι που πλακώθηκαν στο ξύλο μεταξύ τους Εφιάλτες και μαλλιοτραβήχτηκαν οι θέσεις με τις αντιθέσεις. Αποτέλεσμα, να διακοπεί η παράσταση με τους «από κάτω» να μένουν πικραμένοι, όχι μόνον από την κρίση (που παραμένει υπό κρίση) και τα μνημόνια, αλλά και από τους «από πάνω» – κυβερνώντες και μη…

Το όνειρο-εφιάλτης του Τ/Π την εβδομάδα που μας πέρασε. Μπορεί να μην είχε «σασπένς», αλλά έσκιζε από πανοραμικές παραδοξολογίες και «γκρο πλαν» αοριστολογίες. Μπορεί ο Τ/Π να υποχρεώθηκε σε «αναγκαστική προσγείωση» σε δημόσιο χώρο με καημούς, πόνους και προβλήματα, «αλλά» επέζησε. Επέζησε για να βλέπει πού και πού όνειρα και να ζει ανεκπλήρωτους πόθους για την Πατρίδα μας που έχει έναν λαό, που τόσο γρήγορα ξεχνάει…