Χιλιάδες συνταξιούχοι ζουν με μισές συντάξεις και έχουν πνιγεί στα χρέη – Πολλοί ασθενείς δεν έχουν ούτε για μη συνταγογραφούμενα φάρμακα

Τ/Π |> Χιλιάδες είναι οι πολίτες που έχουν βγει στη σύνταξη αλλά ακόμη δεν έχουν πάρει τις συντάξεις τους και… μύριες οι υπουργικές διαβεβαιώσεις για το «οσονούπω»!

Η καθυστέρηση απόδοσης των συντάξεων, ίσως να αποτελεί τη μεγαλύτερη ντροπή για μία χώρα του δυτικού κόσμου, που θέλει να σημειώνει αναπτυξιακή άνοδο.

Είναι πιά… εθνικό «σπορ», για τις εκάστοτε κυβερνήσεις και δεν φταίει μόνον η σημερινή, αλλά και η προηγούμενη…

Να βγαίνει ένας εργαζόμενος σε σύνταξη, να του δίνουν μηνιαίως περίπου το μισό συντάξιμο ποσόν που δικαιούται και να τον αφήνουν να περιμένει έως και πάνω από δύο χρόνια για να πάρει το σύνολο της σύνταξής του.

Οπωσδήποτε στο διάστημα αυτό, ουδείς εκ των αρμοδίων διερωτάται πώς μπορεί και ζει αυτός ο ηλικιωμένος άνθρωπος. Μπορεί να είναι καρκινοπαθής ή να έχει άλλη σοβαρή ασθένεια, για την οποία το Δημόσιο δεν καλύπτει πλήρως την φαρμακευτική αγωγή. Λόγω της κάθετης μείωσης των εισοδημάτων του μπορεί να αντιμετωπίζει μύρια άλλα βασικά προβλήματα, όπως π.χ. το ενοίκιο της κατοικίας του.

Ακόμη και στην περίπτωση που είναι υγιής, έχει το σπίτι του, το ωραίο αυτοκίνητο και κοινωνική δραστηριότητα, όταν του κόβεται στη μέση το εισόδημα πώς είναι δυνατόν να συνεχίσει τη ζωή του;

Να κλειστεί στο σπίτι, να κάνει οικονομία στην κατανάλωση ρεύματος, να παρκάρει το αυτοκίνητο, να μειώσει τις εξόδους και τα καφεδάκια του, ή να καταφύγει οπωσδήποτε στα δανεικά; Δανεικά από πού; Σε ποιόν περισσεύουν; Είναι τεράστιο το πρόβλημα!

Είναι ντροπή σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ να εξευτελίζεται τόσο πολύ ο πολίτης του. Άραγε πώς να αισθάνονται όσοι μας εκπροσωπούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στα άλλα κοινοτικά όργανα;

Το «κλου» της υπόθεσης είναι ότι… ποτέ δεν φταίνε οι ιθύνοντες που ανέλαβαν να… επιλύσουν το πρόβλημα! Πάντα φταίει το… σύστημα και η… κωλυσιεργία  των υπαλλήλων του ΕΦΚΑ. Ούτε κουβέντα δεν ακούγεται, ότι δεν υπάρχουν (διαθέσιμα) κεφάλαια!

Επειδή το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν (διαθέσιμα) λεφτά, προκειμένου να δοθούν οι συντάξεις, αλλά και οι επικουρικές, τότε εάν το κράτος ενδιαφέρεται για τους πολίτες του ή τουλάχιστον εάν οι αρμόδιοι αντιλαμβάνονται την ξεφτίλα της υπόθεσης, ίσως η διέξοδος να υπάρχει στις τράπεζες. Δηλαδή:

Ο συνταξιούχος να δανείζεται από την τράπεζα κάθε μήνα ατόκως, το υπόλοιπο ποσόν της σύνταξής του και όταν έρθει η ώρα της «επίσημης» καταβολής της σύνταξης και των αναδρομικών, να γίνεται αυτόματη κράτηση από τις τράπεζες των ποσών που έχουν δανειστεί.

Πού είναι το πρόβλημα; Οι τόκοι των τραπεζών; Ας τους πληρώσει το Δημόσιο. Εκεί που παίρνει «χ» τόκους από τα ποσά των συνταξιούχων που παρακρατεί, ας «τα βρει» το ίδιο με τις τράπεζες.

Το Δημόσιο δεν θα χάσει, αλλά θα κερδίσει! Το χρήμα που θα εισπράττουν οι συνταξιούχοι, δεν θα πηγαίνει σε… offshore, αλλά θα «κατατίθεται» στην αγορά.

Παρά τα ευχολόγια που κάνουμε, το 2022 δεν αναμένεται να είναι ευνοϊκό για τις οικονομίες των κρατών. Ο κορωνοϊός, η κρίση καυσίμων, ο «φαταουλισμός» κ. ά. υποχρεώνουν τις αδύναμες οικονομίες να βρουν τρόπους διαφυγής, από οικονομικά αποτυχημένα πρότυπα που οδηγούν σε αδιέξοδα.

Επί του προκειμένου, οι συντάξεις δεν αποτελούν δωρεές ούτε «μπαξίσια» για οπαδούς. Ας το προσέξουν ιδιαίτερα αυτό, διότι οι «στάνες» όλο και αδειάζουν…