Τουμπεκί στη μοναξιά!

|> Βασίλης Λεοντίτσης

|> Άνεργε έρχονται Χριστούγεννα. Το βλέπεις παντού, στις βιτρίνες, στα στολίδια των δρόμων, στις μυρωδιές από τα μαγαζιά που πωλούν μυρωδάτα φρέσκα λαχταριστά εδέσματα.

Άνεργε είμαστε πολύ κοντά στα Χριστούγεννα. Ξέρω θέλεις και εσύ. Να συμμετέχεις σε αυτή τη μεγάλη γιορτή! Θέλεις και εσύ να μοιραστείς δώρα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, θέλεις και εσύ να κοιτάξεις βιτρίνες, να μπεις μέσα στα μαγαζιά, να νιώσεις λίγο Άγιος Βασίλης! Και συγχρόνως να νιώσεις σαν πιτσιρικάς που περιμένει το βράδυ εκείνο που βγαίνει το έλκηθρο, να πάρεις το φανταχτερό όμορφα τυλιγμένο δώρο σου…

Άνεργε, ξέρω κάποια αγαπημένα πρόσωπα μπορεί να είναι μακριά και το μόνο που εύχεσαι είναι να είχες τα εισιτήρια για να φτάσεις εκεί, αλλά από την άλλη λες «έστω και να τα είχα πως θα πήγαινα με άδεια χέρια;»… Άσ΄το καλυτέρα.

Άνεργε ή καλύτερα πώς να σε λέω; Αόρατε, μη στεναχωριέσαι, έχουν φροντίσει άλλοι για σένα για να έχεις όλα τα παραπάνω…

Έτσι και αλλιώς φίλε μου δεν υπάρχεις πουθενά! Κάνε τουμπεκί στη μοναξιά σου και στην ερημιά σου και άσε τα λαμπάκια και τα στολίδια για τους προνομιούχους και τους φυσιολογικούς!

Ξέρεις στο κάτω-κάτω πόσα περισσότερα προβλήματα έχουν εκείνοι… Μη τους προσθέτεις και άλλα!

Σε σένα μιλάω άνεργε, αόρατε, προβληματικέ ή όπως αλλιώς θέλεις να σε λέω… Καλά Χριστούγεννα!