Αναβίωση εθίμου του Κλήδονα στον δήμο Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, σήμερα και αύριο, για να μάθουν οι νέοι και να θυμηθούν οι ξεχασμένοι…

|> Δύο εκδηλώσεις για την γιορτή του Κλήδονα με αναβίωση των σχετικών εθίμων θα πραγματοποιηθούν σήμερα Σάββατο 22 Ιουνίου και αύριο Κυριακή 23 Ιουνίου σε Νίκαια και Άγιο Ιωάννη Ρέντη με διοργανωτές τα ΚΑΠΗ του δήμου και την ομάδα Facebook “Are you Renti?” αντίστοιχα.

Συγκεκριμένα, σήμερα στις 8 μμ στην πλατεία 25ης Μαρτίου στην Νίκαια τα μέλη των ΚΑΠΗ του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη θα αναβιώσουν τα “Ριζικά του Κλήδονα και τις φωτιές του Άη Γιάννη” αναπαριστώντας το έθιμο του αμίλητου νερού με τη στάμνα και τα ριζικάρια, ενώ θα ανάψουν φωτιά και θα κάψουν τα μαγιάτικα στεφάνια τους. Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται από τα ΚΑΠΗ και τον Σύλλογο Εργαζομένων του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη και θα συμμετάσχουν, επίσης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Αιολίδα” Ν. Σμύρνης, ο Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος “Αγία Τριάδα” Νίκαιας και η Χορευτική Ομάδα της Δημοτικής Ενότητας Ρέντη.

Ανάλογη εκδήλωση διοργανώνεται αύριο στις 8 μμ στο πάρκο Μπιχάκη, όπου το πρόγραμμα της αναβίωσης του εθίμου του Κλήδονα περιλαμβάνει φωτιές και χορευτική παρουσίαση από το τμήμα παραδοσιακών χορών της Δημοτικής Ενότητας Αγίου Ιωάννη Ρέντη.

Ο Κλήδονας είναι ένα πανελλήνιο λαϊκό έθιμο το οποίο τελείται κατά τη γενέσιο εορτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου με τις άγαμες κοπέλες να μαντεύουν το όνομα του μελλοντικού τους συζύγου μέσω του “αμίλητου νερού” και με τον κόσμο να ανάβει και να πηδά φωτιές. Ο Κλήδονας υπήρξε ένα ιδιαίτερα σημαντικό έθιμο και για την κοινότητα, αφού απαντούσε σε καίρια θέματα της προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής ζωής του κάθε μέλους της.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Τέλος, για το όμορφο και ξεχασμένο έθιμο αυτό, γράφτηκε ένα τραγούδι από τον Δήμο Μούτση (μουσική) και τον Μάνο Ελευθερίου (στίχοι), που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος και αργότερα ο Γιάννης Καλατζής. Είναι το “Η σούστα πήγαινε μπροστά” (1972), που λέει:

Η σούστα πήγαινε μπροστά – κι ο μάγκας τοίχο τοίχο
δεν έτυχε στα χρόνια αυτά – τίποτα να πετύχω

R/ Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές
του Αη Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες
αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες
που `χουν πεθάνει

Με βάλαν πάνω στην κορφή – στ’ αγριεμένο κύμα
στης Σμύρνης την καταστροφή – στ’ άδικο και στο κρίμα