Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Του Άη Γιαννιού σήμερα… και από αύριο αρχίζει η δίαιτα!

FLASH στις 07/01/2020

Εκείνα τα χρόνια στου “Τσίτα” με τις νουγκατίνες, τις σοκολατίνες, τα “νεγράκια” και τα κωκ!

Π. Π. Ξανθίδης |> Του Άη Γιαννιού σήμερα και είναι η τελευταία μέρα μιάς περιόδου γεμάτης με “χρόνια πολλά”. Και ως “τελευταία αναλαμπίς” των γιορτάσιμων ημερών, είναι… 100 οκτανίων και απαιτεί ευχές με τη σέσουλα! Του Άη Γιαννιού είναι, και δεν έχουμε μόνον τους… 45, αλλά γιορτάζει η… μισή Ελλάδα! Για την ακρίβεια, όχι η μισή, αλλά το 1/7 της Ελλάδας, διότι τα μεν άλλα 5/6 ανήκουν στους Γιώργηδες, τους Κώστηδες, τους Νίκους, τις Μαρίες και τις Ελένες, ενώ το υπόλοιπο σε όλους τους άλλους!

Πάντως, ό,τι και να πούμε είναι η πιό… γλυκειά μέρα! Σε παλιότερες εποχές ήταν και πλέον πολυέξοδη! Με την πάροδο των ετών όλο και έχανε την… αξία της, λόγω των τηλεφώνων, μετά λόγω της κινητής τηλεφωνίας με τα μηνύματα, ύστερα λόγω του Internet με τα e-mails, το Facebook, το Skype και το Viber, ενώ η “αξία” της ισοπεδώνεται λόγω κουλτουρέ απλοποίησης…

Τι μέρα κι αυτή ήταν για το άλλοτε! Ας πούμε τότε στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, Τότε που η Ελλάδα της μπομπότας, άρχισε να τρώει άσπρο ψωμί και να βάζει στην άκρη τα παραδοσιακά γλυκά του ταψιού για να γευτεί τις πάστες και τις τούρτες!

Ναι, τότε που σε κάθε “μεγάλη” γιορτή, υπήρχαν οι επισκέψεις, όπου στην αρχή τάρταραν το λικεράκι με το σοκολατάκι και ύστερα τη νουγκατίνα ή τη σοκολατίνα. Άσε τα “νεγράκια” και τα κωκ! Τότε, που έτσι και ήταν “μεγάλη” γιορτή, νοίκιαζες… ημιφορτηγό για να κουβαλάς τα κουτιά με τα γλυκά για τους εορτάζοντες.

Θυμάμαι ένα σκηνικό με τον πατέρα μου και τη μάνα μου. Ήταν γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50, που εγώ ήμουν πιτσιρίκος. Ήτανε κάποια “μεγάλη” γιορτή και έπρεπε να πάμε σε δυό-τρεις επισκέψεις, Πήγαμε στου “Τσίτα” (φωτό), εκεί στην οδό Πανεπιστημίου, λίγο πριν τη στοά Νικολούδη και απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο πατέρας μου μουτρωμένος, λέει στη μητέρα μου: “Πάλι εδώ μ’ έφερες;“… “Γιατί, πού αλλού να σε πάω;” του λέει αυτή. Και ο άνθρωπος αναγκάζεται να της εξηγήσει πως θα ήταν πιό λογικό, για τη θεία μου που έμενε στη Κυψέλη να πάρουν γλυκά από την περιοχή για τον άλλη θείο μου στα Πετράλωνα, από κοντινό μαγαζί τ.ο.κ. Η μητέρα μου επέμενε: “Ο ‘Τσίτας’ είναι εγγύηση!“…

Να όμως, που σε λίγες μέρες ο πατέρας μου πήρε τη ρεβάνς! Ήρθε σπίτι με μία εφημερίδα, όπου στην πρώτη σελίδα της φάνταζε η είδηση ότι… στο ζαχαροπλαστείο του “Τσίτα” βρέθηκαν μέσα σε σιρόπι υπολείμματα τεσσάρων ποντικιών! Ας σημειωθεί ότι γινόταν αναφορά και σε άλλα δύο κεντρικά κοσμικά ζαχαροπλαστεία, του “Ζόναρς” και του “Φλόκα” όπου βρέθηκαν τρόφιμα, άλλα αλλοιωμένα και άλλα με σκουλήκια!

‘Έπαθε” η μητέρα μου. Δεν ήξερε τι να πει. Όμως το ίδιο και ο πατέρας μου! Κι όταν μεγάλωσα έμαθα το “γιατί”. Δηλαδή ότι ο “Τσίτας” κατά τη διάρκεια της Κατοχής τάϊζε αρκετούς πεινασμένους και συνέβαλε πολύ στην Αντίσταση. Ήταν μία στάση που είχε εκτιμηθεί δεόντως από τους Αθηναίους, αλλά δεν του συγχωρήθηκε το ατόπημα. Μέχρι και ο Μποστ το είχε σατιρίσει! Και η υπόθεση αυτή στάθηκε η αφορμή ώστε να κατεβάσει ρολά, μετά από μερικά χρονιά…

Για να μην ξεχνιώμαστε, σήμερα είναι τ’ Άη Γιαννιού. Η τελευταία μέρα του… κουραμπιέ! Δυστυχώς, οι μέρες των γιορτών πέρασαν γρήγορα και οι 5-6 κουραμπιέδες που… καταπίναμε μαζί με τα μελομακάρονα και τις δίπλες, δεν ικανοποίησαν όσο έπρεπε τη βουλιμία μας.

Τι θέλουμε και σκεφτόμαστε δυνατά… Να μας ακούει ο καρδιολόγος και από τη γκρίνια του να μας ανεβάζει το ζάχαρο! Πώς; Πόσο πάνω μπορεί να πάει; Ουφ, το παρακάναμε κι εφέτος! Άντε τώρα να “βάζουμε πρώτη” για δίαιτες, μήπως και ρίξουμε σκεμπέδες κι ανεβάσουμε το ηθικό μας, τουλάχιστον μέχρι το Πάσχα που θα μας προκύψουν εκείνα τα λάϊτ κοψίδια και σπληνάντερα, πριν καταβροχθίσουμε τον οβελία…

Πω-πω, ακόμα δεν κόψαμε τους κουραμπιέδες και έρχεται στο μυαλό μας η μυρουδιά από την πασχαλιάτικη τσίκνα! Όμως, ας μην είμαστε τόσο ευάλωτοι σε κάθε πρόκληση. Κι εμείς, νέοι είμαστε, αλλά γεννηθήκαμε κάπως πρόωρα και πολύ πριν την εποχή μας!

Έτσι, προς τιμήν του φίλου μας του Γιαννάκη και της γλυκιάς μας Ιωάννας, ας τους επιτρέψουμε να μας φιλέψουν και από αύριο Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020, ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το καλοκαίρι, γιατί δεν είναι δυνατόν να ρουφάμε πάλι τα στομάχια!

Τ’  Άη Γιαννιού σήμερα και… (“και” δεν έχει!) Εμπρός στο δρόμο που άνοιξε η νέα δεκαετία. Ψηλά το κεφάλι, γρήγορος ο βηματισμός και τα… χαπάκια πρωί-μεσημέρι-βράδυ!

Υ/Γ Βρε, τι κάνει ο άνθρωπος για να μπλοφάρει!..

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: