Δεν “ακούει” τίποτα ο ΟΗΕ για τα ισραηλινά πυρά και το αίμα που χύνεται…

|> Ο θάνατος 60 και πλέον Παλαιστινίων διαδηλωτών και ο τραυματισμός περισσοτέρων από 2.000 από τα πυρά και τα δακρυγόνα του ισραηλινού στρατού στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας τη Δευτέρα προκάλεσε έκδηλη ανησυχία, προβληματισμό και διπλωματικές αντιδράσεις. Η περασμένη Δευτέρα ήταν η πλέον αιματηρή για τον παλαιστινιακό λαό, μετά τον πόλεμο του 2004 στη Γάζα και ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκεται ένα κοριτσάκι 8 μόλις μηνών, που «έσβησε» εισπνέοντας δακρυγόνα.

|> Στέλιος Κοπανίδης

Θρυαλλίδα για τα όσα συνέβησαν αποτέλεσε η εμμονή της Ουάσιγκτον να εγκαινιάσει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, τη μεταφορά της οποίας είχαν καταδικάσει και προτρέψει να ακυρωθεί 128 από τα 193 κράτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία στη Λωρίδα της Γάζας διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου από τον ισραηλινό στρατό, ενώ το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κάνει λόγο για «άνευ προηγουμένου λουτρό αίματος».

Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, εμπόδισαν την υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενός ψηφίσματος, το οποίο καλούσε να διενεργηθεί ανεξάρτητη έρευνα για τα όσα εκτυλίχθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΟΗΕ οι πυλώνες για την ίδρυσή του αφορούν τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, την ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των κρατών, την προώθηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη συνεργασία για την επίλυση των διεθνών προβλημάτων και άλλα πολλά και ωραία στα λόγια και στις διακηρύξεις, αλλά ανεφάρμοστα στην πράξη. Τι έπραξε, λοιπόν, ο ΟΗΕ για το λουτρό αίματος της Δευτέρας στη Λωρίδα της Γάζας; Τι έπραξε για την πυραυλική επίθεση στη Συρία τον Απρίλιο; Ίσως το καταλληλότερο ερώτημα θα ήταν τι εποικοδομητικό έχει πράξει ο διεθνής Οργανισμός από την ίδρυσή του το 1945; Και σε αυτό το σημείο η απάντηση είναι σχεδόν τίποτα. Ούτε την παγκόσμια ειρήνη κατάφερε να διατηρήσει έστω για μία ημέρα, ούτε τα έθνη έχουν γίνει φιλικότερα, ούτε βεβαίως προωθήθηκε η μεταξύ τους συνεργασία παρά τις εμφατικές διακηρύξεις. Αλλά και η παγκόσμια κατανομή δύναμης και εξουσίας δεν αναδιανεμήθηκε κάνοντας δικαιότερο τον κόσμο. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν διαδραμάτισε κανέναν ουσιαστικό ρόλο σε καμία μεγάλη κρίση από την πυραυλική κρίση της Κούβας μέχρι και τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ανέχθηκε την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο, ανέχεται τη συνεχή τουρκική αδιαλλαξία στις προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος και έχει περιοριστεί στην έκδοση ψηφισμάτων που καταδικάζουν την πολιτική της Άγκυρας. Πέραν τούτου ουδέν. Απέτυχε να αποτρέψει τουλάχιστον 120 αιματηρές συγκρούσεις ανά τον κόσμο στα 73 χρόνια της ύπαρξής του, οι οποίες κατέληξαν στον θάνατο 27 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι «κυανόκρανοι» που αποστέλλονται στις εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη βλέπουν τις ειρηνευτικές τους δράσεις να αποτυγχάνουν πλήρως με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, για τον οποίο, συν τοις άλλοις, θεωρούνται υπαίτιοι για τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα.

Μήπως ο διεθνής Οργανισμός συνέβαλε το παραμικρό στην αποτροπή της γενοκτονίας στη Ρουάντα το 1994, όπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, μέλη της φυλής των Τούτσι, σφαγιάστηκαν ανηλεώς από τους ομοεθνείς τους της φυλής των Χούτου; Αλλά και ποια σφαγή στην Αφρική απέτρεψε; Στο Κονγκό μήπως; Στη Λιβερία, στη Σιέρα Λεόνε, στο Σουδάν ή στη Νιγηρία; Όπου και αν ζητήθηκε η συνδρομή του απέτυχε οικτρά… Ούτε κατάφερε να αποτρέψει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους από τις εισβολές σε Αφγανιστάν και Ιράκ, ενώ ήταν απών όταν ένας άλλος διεθνής όμιλος κρατών, το ΝΑΤΟ, ισοπέδωνε τη Σερβία.

Ουσιαστικά ο ΟΗΕ έχει καταστεί ένας όμιλος προβληματισμού και μόνον, όπου οι ισχυροί προσέρχονται για να επιδείξουν την πυγμή τους μετατρέποντας τον Οργανισμό σε μηχανισμό χειραγώγησης. Ο ΟΗΕ, ιδιαίτερα στις ημέρες μας, που το εμπόριο, η βιομηχανία, ο χρηματοπιστωτικός τομέας, η ροή της πληροφορίας περνούν από χώρα σε χώρα, εμφανίζει εγγενείς αδυναμίες. Μονολιθικοί θεσμοί, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, διαδραματίζουν τον πλέον καθοριστικό ρόλο, με αποτέλεσμα τα φτωχά κράτη να μην έχουν φωνή. Άλλωστε ποτέ δεν είχαν, πόσο μάλλον στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, που είναι αναγκασμένα να φέρονται και να άγονται σύμφωνα με τις διαθέσεις των ισχυρών.

Ο ΟΗΕ, που αντικατέστησε την Κοινωνία των Εθνών, η οποία απέτυχε παταγωδώς να αποτρέψει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βαδίζει νομοτελειακά στα χνάρια του προδρόμου του. Η ρήση του Μπενίτο Μουσολίνι για την Κοινωνία των Εθνών ότι «ο Σύνδεσμος είναι πολύ καλός στο να επιβάλλεται όταν οι σπουργίτες φωνάζουν, αλλά εντελώς αδύνατος όταν κυνηγούν οι αετοί» αντικατοπτρίζει με τον πλέον παραστατικό τρόπο το παρόν και δυστυχώς και το μέλλον του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών…