Η ελληνική αντισφαίριση άρχισε να κερδίζει σετ… αποδοχής και στην Ελλάδα!

Παντελής Ξανθίδης |> Η επιτυχία ποτέ δεν συγχωρείται! Είναι νομοτέλεια πια για την Ελλαδάρα μας, πως όποιος τολμήσει να ξεχωρίσει με τις δικές του δυνάμεις, να γίνεται έως και… μισητός! Βέβαια το αντίθετο συμβαίνει σε περιπτώσεις «ευγενών» και «πριγκήπων» που τα βρίσκουν έτοιμα! Εκεί πέφτει προσκύνημα και θαυμάζεται η… ταλεντάρα τους! Αφορμή για τα παραπάνω είναι τα όσα αρνητικά και «περίεργα» έχουν γραφτεί ή αναφερθεί για τον Στέφανο Τσιτσιπά – αυτό το Ελληνόπουλο που ξεχώρισε, με τις δικές του δυνάμεις και όχι επειδή ήταν ο γιός του «τάδε».

Αν και είναι γνωστό πως στη σημερινή Ελλάδα, γκρεμίζονται τείχη μόνον για «ήρωες» τηλεοπτικών εκπομπών, παρ’ όλα αυτά ουδείς λογικός πολίτης περίμενε να αντιμετωπιστεί τόσο μικρόψυχα η περίπτωση του Στέφανου Τσιτσιπά και ιδιαίτερα η χθεσινή μεγάλη νίκη του στο “Roland Garros”. Στο παρισινό τερραίν, όπου μια μέρα πριν έδωσε τη μάχη της η Μαρία Σάκκαρη. Μπορεί η Μαρία να έχασε τον αγώνα, αλλά παραμένει ψηλά και μαζί με τον Στέφανο αποτελούν το «χρυσό» ζευγάρι της ελληνικής αλλά και της διεθνούς αντισφαίρισης.

> Κάποιοι θεωρούν πως το τένις είναι «ελιτίστικο» άθλημα και αφορά τους πλούσιους! Αρκετά ανεδαφική αυτή άποψη και είναι κρίμα να υποστηρίζεται από ανθρώπους με κάποια θέση στον αθλητισμό, τη δημοσιογραφία και την κοινωνία… Γιατί το τένις είναι «ελιτίστικο» άθλημα; Ο μόνος λόγος που μπορεί να δικαιολογηθεί με μυαλό… μαρουλιού αυτή η άποψη, είναι πως στερείται «χαχόλων», όπως και άλλα πολλά αθλήματα. Και για να λογοπαίξουμε, καλύτερα «ελιτίστικο», παρά «αλητίστικο»!

Κατά τα άλλα σε τι; Είναι ακριβό; Μία θαυμάσια ρακέτα κοστίζει το πολύ 200 ευρώ, κάτι λιγότερο από ένα μαγιώ «καρχαρία». Τα μπαλάκια ή τα ρούχα κοστίζουν; Πολύ ακριβότερα είναι για άλλα «λαϊκά» αθλήματα. Μήπως η εύρεση τερραίν; Είναι πιο εύκολη από την εύρεση γηπέδων ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλλεϋ, πισίνας ή τραπεζιού επιτραπέζιας αντισφαίρισης, που στον Πειραιά δεν υπάρχει ούτε τραπέζι πινγκ πονγκ! Στην κυριολεξία: ούτε ένα!

Η αντισφαίριση ανήκει στα «μοναχικά» αθλήματα και σε περίπτωση πρωταθλητισμού χρειάζεται προπονητής όπως σε κάθε «μοναχικό» άθλημα. Οπωσδήποτε, εάν ο αθλούμενος δεν έχει κάποιον δικό «του», όπως ο Στέφανος Τσιτσιπάς τον πατέρα του, τότε υπάρχει ένα υπολογίσιμο κόστος. Όμως, από τη στιγμή που ο αθλούμενος γίνεται «επαγγελματίας», τότε παράλληλα με τις νίκες του, προσβλέπει στα κέρδη που θα αποκομίσει. Πού είναι το… αμάρτημα;

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς… κατηγορείται πως «έχει βγάλει εκατομμύρια» και ότι «κοιτάει την πάρτη» του… Πού είναι το κακό; Είναι δημόσιος λειτουργός που τα «έπιασε» ή μήπως πολιτικός που «λαδώθηκε»; Έχει κερδίσει πεντακάθαρα χρήματα, χύνοντας τόνους ιδρώτα και χωρίς να τον στηρίζει καμμία ομοσπονδία! Έχει γίνει «λεφτάς» ως ανταμοιβή στους κόπους και στα ρίσκα του! Ένα παλληκάρι αξιοζήλευτο, που στα 23 του (12/8/98) κατάφερε με τιμιότητα, με υπομονή, επιμονή και στερήσεις να δει να υλοποιούνται τα όνειρά του! Σε μία χώρα, όπου βλέπουμε ότι ο παράς βγαίνει «πλαγίως», κάτι τέτοιες περιπτώσεις σαν του Στέφανου Τσιτσιπά, φαντάζουν εξωπραγματικές και ευτυχώς που δεν έχουν… ποινικοποιηθεί.!

Σήμερα ο Στέφανος σερβίρει στον τελικό. Εκείνος ελπίζει το τελευταίο «καρφί» στο τερραίν του “Roland Garros” να είναι δικό του κι εμείς περιμένουμε να ακούσουμε τον Εθνικό Ύμνο…

Υ/Γ: Δυστυχώς σε «τούτα ‘δω τα μάρμαρα» που «κακιά σκουριά δεν πιάνει», η επιτυχία είναι «ρετσινιά» και δεν συγχωρείται! Ας δώσει… «άφεση αμαρτιών» κάθε μικρόψυχος, στον Στέφανο Τσιτσιπά και την Μαρία Σάκκαρη, όχι μόνον επειδή τιμούν τον ελληνικό αθλητισμό, αλλά κυρίως επειδή αυτό απαιτείται από το αύριο…