Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Η χαρά είναι πάντα του όχλου ενώ η αγωνία των συνετών…

FLASH στις 24/01/2020

Κάνει καλό η περιπλάνηση στον κόσμο, κυρίως τον κοντινό μας· ξέρουμε το περίγραμμά του

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Πλησιάζει το πέρας. Μιας σκοτεινής τροχιάς αόριστης εκτόξευσης. Πέρας προκαταρκτικό. Πίσω του προθερμαίνεται μια όποια αρχή. Προκαταρκτική και αυτή, με σχήμα αόριστο. Κάποιος την αποκάλεσε “επόμενη με λαμπερή καταχνιά“.

Όλοι περιμένουν να δουν τα χρώματά της. Άλλοι έτοιμοι να αποθαυμάσουν κάθε χρώμα του φάσματος επειδή ο αμφιβληστροειδής τους είναι άρτιος, άλλοι δυσχρωματοψικοί και ελάχιστοι με βαρύ δαλτωνισμό· άσπρο και μαύρο. Δεν επαίρεται ούτε φταίει κανείς για την προίκα που πήρε από τη Φύση…

Χτες όμως κάποιος έγραφε για την επόμενη στιγμή, την επόμενη ημέρα με τα ουρλιαχτά χαράς ή αγωνίας που θα σκίσουν τον ύπνο του. Τον ύπνο των δικαίων. Επικαλείται και την κραυγή του Μunch, αγνοώντας ή πονηρά παραβλέποντας ποιες εσωτερικές μαχαιριές μπορεί να χάραξαν αυτή την εναγώνια φιγούρα πάνω στη γέφυρα.

Κάποιος, υπαινισσόμενος, με την -επιδέξια είναι αλήθεια- γραφίδα του πως η χαρά είναι πάντα του όχλου ενώ η αγωνία μόνο των επαϊόντων συνετών. Κάποιος, αλλεργικός σε κάθε μετατόπιση αφού οι ρίζες του είχαν την ευμενή τύχη να βρεθούν στην πλούσια χωμάτινη αρτηρία, ας είναι και αντλώντας από παρακείμενο οχετό λυμάτων. Κάποιος, κάποιοι όχι πολλοί μα αρκετοί να κρατούν το βέλος της ζωής σε πτήση χαμηλή.

Κάνει καλό η περιπλάνηση στον κόσμο. Κυρίως τον κοντινό μας αφού ξέρουμε καλά το περίγραμμά των ανθρώπων του και “μαντεύουμε” με σιγουριά το εσωτερικό τους σχήμα.

Είμαι από αυτούς με ρίζες κοντά σε φλέβα βοθρολυμάτων. Ταχτοποιημένος αλλά με εσωτερικές φωνές να μου στοιχειώνουν νύχτες και μέρες. Ποτέ δεν αγάπησα αυτές τις ρίζες μου όσο αγάπησα τα νεκρά φύλλα μου και την ανυπόμονη γύρη μου. Έτοιμα κάθε στιγμή να με παρατήσουν ακολουθώντας τον άνεμο.

Τις περιμένω λοιπόν με αδημονία αυτές τις κραυγές. Είναι οι ανυπόταχτοι ήχοι της ζωής που επιμένει απέναντι στη νεκρική ακινησία. Τις περιμένω· με αγωνία όχι σύνεση. Ελπίδα· όχι του συνετού αλλά του απεγνωσμένου.

(*Ο δρ. Αλ. Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: