Κάποτε δεν καίγαμε σημαίες, δεν μοστράραμε σβάστικες, δεν είχαμε ‘μπαχαλάκηδες’ και ‘ελληναράδες’

Π.Π.Ξανθίδης |>Παρελάσεις είχαμε – ευτράπελα συνέβησαν! Πού είναι η… είδηση; Κάθε εθνική επέτειο καταφέρνουμε να βρωμίζουμε τις δάφνες των αγώνων που έδωσαν οι προηγούμενες γενιές. Πού είναι το… περίεργο; Είναι ίδιον της φυλής να ξεχνάμε. Ακόμα και τα κορμιά που πέφτουν ή και όσους σακατεμένους επιστρέφουν … Ας μην μας πιάνουν οι ευαισθησίες κάθε 25^η Μαρτίου ή 28^η Οκτωβρίου. Υπάρχουν άλλες 359 μέρες για να βρούμε τον λόγο που συμβαίνουν όλα αυτά τα «κουφά» των παρελάσεων.

Αν δεν είναι αψυχολόγητη η απαγόρευση της ηγεσίας του Λιμενικού Σώματος για «αναφώνηση συνθημάτων» από τα «βατράχια» τότε τι είναι; Ποιος είναι ό στόχος; Για να μην τυχόν αναφωνήσουν «Η Μακεδονία είναι ελληνική» ή μην τυχόν τραγουδήσουν το «Μακεδονία ξακουστή»;

Νομοτελειακά, η κάθε απαγόρευση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, για να θυμηθούμε και την περίπτωση της χουντικής απαγόρευσης των τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη…

Κάποτε -προχουντικά- οι παρελάσεις ήταν γεγονός! Παρέες – παρέες πήγαινε ο κόσμος, από νωρίς τον πρωί για να πιάσει θέσεις! Να δει και να χειροκροτήσει τα παλικάρια των ενόπλων δυνάμεων και να… ελέγξει ποιοι είχαν το καλύτερο βήμα! Άλλοι «ψήφιζαν» τους Ευέλπιδες και τους Ικάρους και άλλοι τους λοκατζήδες και την μπάντα του Ναυτικού! Κι όταν περνούσαν τα καροτσάκια με τους αναπήρους πολέμου και τις νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού, τότε έπεφταν «βροχή» τα χειροκροτήματα. Και μέχρι τη λήξη της παρέλασης, ανέμιζαν τα σημαιάκια…

Δεν υπήρχε άλλος λαός και δεν συνέβαιναν ακρότητες που να προσβάλουν τις Επετείους, παρά τις δικαιολογημένες διαφορές λόγω του πρόσφατου Εμφύλιου και των «κοινωνικών φρονημάτων». Και στα πρώτα «μεταχουντικά» χρόνια, δεν καίγαμε σημαίες, δεν μοστράραμε σβάστικες, δεν είχαμε «μπαχαλάκηδες» και «ελληναράδες»…

Ας μην ψάχνουμε το «γιατί;», αφού οι μαθητικές παρελάσεις μπερδεύονται με τις… πασαρέλες!

Να βλέπεις να παρελαύνουν, μαθητές και μαθήτριες με «χύμα» ενδυματολογικές απόψεις και δίπλα τους διδακτικό προσωπικό, με δωδεκάποντα, κολάν, τζην, αξυρισιές, νάζι και μαγκιά! Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν.

Όμως, ας μην «λιθοβολούνται» τα νιάτα, αφού εμείς η αχάριστη «γενιά του Πολυτεχνείου» τους παρέχουμε παιδεία ανίκανη να προσφέρει ουσιαστική εκπαίδευση και αγωγή.

> Πηγή: Εφημ. “Αποκαλυπτικά”