Κάπου-κάπου κάποιοι φτιαγμένοι με φτερά τολμούν μια πτήση – ας πέφτουν σε λίγα μέτρα…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Η εξέλιξη του ανθρώπου πέρα από τον πίθηκο και πάνω από τα άλλα είδη οφείλεται στη σαρκοφαγία. Κάπου το διάβασα πριν αρκετά χρόνια – είχα από πολύ νωρίς νιώσει την απέχθεια προς το κρέας και ένιωσα πολύ χαμηλά στην εξέλιξη και στη τροφική αλυσίδα.

Δε μου άρεσε καθόλου και κατέφυγα σε κάτι άλλο: ο πολιτισμός οφείλεται στη -μοναδική στον άνθρωπο- ικανότητα του αντίχειρα να αντιτίθεται σε όλα τα άλλα δάχτυλα. Ώσπου, πριν είκοσι χρόνια, έσπασα τον δεξιό πέμπτο μετακάρπιο δεύτερη φορά βροντώντας τον στο τραπέζι – είχα μόλις πληροφορηθεί δύο απανωτές αθλιότητες «συναδέλφων».

Προχτές μια ακτινογραφία δεξιάς άκρας χειρός, αρνητική -επειδή με πονούσε με την υγρασία. Ησύχασα για οστεόλυση μα και ανησύχησα· που πήγε το σημάδι τής οργής -όπως εφήβου- για την αδικία;

Κανένας εξελικτικός μοχλός δε θα μας κατεβάσει από τα δέντρα. Κανένα εργαλείο δε μπορεί να λειάνει την αγριότητα καθώς κατασπαράζουμε το έτερο, όταν κανιβαλίζουμε τους διπλανούς μας. Σαρκοβόρα πτωματοφάγα όντα όλοι εμείς -συνεπείς στις προδιαγραφές του όποιου Υπερτέρου Όντος.

«Αν ξύσεις λίγο τον “πολιτισμένο” άνθρωπο θα πεταχτεί από μέσα αφτιασίδωτος ο σπηλαιοδύτης», έλεγε ένας απελπισμένος φίλος.

Κάπου-κάπου, κάποιοι φτιαγμένοι με φτερά τολμούν μια πτήση· ας πέφτουν σε λίγα μέτρα, ότι τα φτερά μουλιασμένα από τον γύρω ανθρωποχυλό -κανένας Μύθος δε μας δίδαξε ποτέ. Εντάξει, έστω και με τους μύθους μας.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”