Μήπως οι εικονοκλάστες είχαν δίκιο; Πάντως το Ιnteractom είναι προσέγγισητου ασύλληπτου

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> “Χρειαζόμαστε έρευνα, περισσότερους δείκτες για να απαντήσουμε…“. Η επωδός. Νέοι επιστήμονες στο βήμα. Στην οθόνη το Interactom. Εγώ και άλλοι πολλοί στο ακροατήριο. Ακούμε, βλέπουμε και νομίζουμε πως “τώρα εξηγείται…“.

Η μαγεία του Χάους -το δαμάζουμε νομίζουμε εικονίζοντάς το. Όπως οι αγιογράφοι που δίναν ανθρώπινη μορφή στο Θείον… Μήπως οι εικονοκλάστες είχαν δίκιο; Πάντως το Ιnteractom που βλέπω είναι προσέγγιση του ασύλληπτου· είναι μια περιγραφή του Θείου σε πέντε έως δεκαπέντε χιλιοστά.

Νιώθω να λαχανιάζω νοητά· μένω πίσω,ξεπερνιέμαι. Πέφτω στην τυπική παγίδα των υπερωρίμων: “ο Κόσμος υπάρχει επειδή υπάρχουν τα μάτια μου…“. Με παρηγορεί που θα υπάρχουν πάντα οι νεότεροι. Η πάντα νέα ανθρωπότητα…

“Χρειαζόμαστε έρευνα, περισσότερους δείκτες για να απαντήσουμε...”.

• Πότε θα τελειώσει η περιπέτεια, που θα βρει λιμάνι;
• Πόσο θα μείνει εκεί;
• Γιατί να μείνει;
• Γιατί ξεκίνησε το ταξείδι;

Με παρηγορεί που αυτή η περιπέτεια δεν έχει τέλος. Που δε θα πάψει μετά το άδειασμα των κόγχων μου.
Με γαληνεύει που λαχανιάζω, που δεν είναι ανάγκη να τρέχω πια.

Στο βάθος περνάει ένα κεφάλι με ένα σκούφο πράσινο· τρώει λαίμαργα από το μπουφέ. Είναι από αυτούς που πάνε στα συνέδρια για να φάνε… μου εξηγούν οι πληροφορημένες του γραφείου… και είναι και θρασείς και απαιτητικοί… απλώνουν το χέρι και αρπάζουν… έχουν και σακούλες και τις γεμίζουν…

Καθώς ακούω για τα κατορθώματα των “τρακαδόρων”, ταξιδεύω στους “σαλταδόρους”… “Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να σου πάρω…“! Τρώνε όσα περισσεύουν από μας, μουρμουρίζω, για να μη με ακούσουν, να μη με ακούσω. Όλα τα αδέσποτα τι κάνουν; …καταβροχθίζουν όσα βρουν σήμερα, γιατί αύριο ο κλήρος πέφτει αλλού…

Πιο αργά, στην ακόλουθη ευωχία, ο νεαρός γιατρός· δείχνει το φορτωμένο τραπέζι. κοιτώντας με κατάματα… γιατί όλο αυτό; Απαντώ με εσωτερικό λυγμό. Άφησα πολλά που ήμουν.

Η ανθρωπότητα· πάντα γριά και πάντα νέα. Ίδια πάντα σε κείνο το Χάος στριμωγμένο σε πέντε χιλιοστά του χιλιοστού. Άργησα να το αισθανθώ. Ο νεαρός ίσως το ξέρει ήδη. Η Επιστήμη βοηθάει να νομίζεις· η Τέχνη να παραδρομείς…

(*) Ο δρ. Αλ. Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”