Αλλού τ΄αυγό-αλλού το φίδι

|>Παντελής Ξανθίδης

Ξάφνιασε κάπως την ελληνική κοινή γνώμη, η απόφαση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης, να μην δεχτούν την ένταξη προσφυγόπουλων στους χώρους του σχολείου και πως σε αντίθετη περίπτωση θα προβούν στην κατάληψη του σχολικού κτιρίου.

Εκ πρώτης όψεως αυτοί οι γονείς είναι ρατσιστές και πολλοί θα βρεθούν να τους κατηγορήσουν για «ξενόφοβους» και άλλα τινά…

Κάποιοι μάλιστα βιάστηκαν τόσο, που διαβάζεις σε έγκυρο Μέσον τον  τίτλο: «Το “αυγό του φιδιού” εκκολάπτεται στο Ωραιόκαστρο», αγνοώντας ίσως ο συντάκτης ότι κάτι τέτοιες «εκκολάψεις» συμβαίνουν συνήθως στα σαλόνια και σε «καλά» σχολεία…

Επί του προκειμένου, ας έρθει ο καθένας μας στη θέση αυτών  των γονέων και αν δεν συμφωνεί με την απόφασή τους, τότε να πάρει θέση, ώστε να βρεθούν για τα προσφυγόπουλα άλλοι φιλόξενοι χώροι, όπως π.χ. σχολεία που θα δεχθούν με χαρά να τα φιλοξενήσουν και να τα εκπαιδεύσουν…

Ίσως δεν είναι δύσκολο να βρεθούν γειτονιές που θα φιλοξενήσουν προσφυγικές οικογένειες των οποίων τα παιδιά να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία με τα ελληνόπουλα. Κι αυτό διότι εκείνοι που π.χ. αποφάσισαν για το εν λόγω σχολείο του Ωραιοκάστρου, κάλλιστα θα μπορούσαν να προτείνουν ώστε τα προσφυγόπουλα να πάνε στα σχολεία των παιδιών τους!

Επειδή η λέξη «προσφυγιά» για την Ελλάδα είναι ιερή, ας μην μπερδεύουμε την προσφυγιά των ξεριζωμένων μας. Εκείνοι ήταν κομμάτι του εαυτού μας: ομοεθνείς, ομόγλωσσοι, ομόθρησκοι και με την ίδια ιστορία.

Για ανθρωπιστικούς λόγους, θα πρέπει να είναι αδιανόητο για έναν Έλληνα, να αρνείται την φιλοξενία σε οποιονδήποτε ξένο και θα πρέπει να του παρέχει όλες τις δυνατότητες για να γίνεται η διαβίωσή του στον ξένο τόπο, όσο το δυνατόν πιο άνετη.

Έτσι, το καλό παράδειγμα, θα πρέπει να δοθεί πρώτα από εκείνους που αποφασίζουν και επίσης από ανθρώπους «αντιρατσιστές» και «προχωρημένους», ώστε να δοθεί το καλό παράδειγμα στα… χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

Διαφορετικά, όταν στέλνεται το παιδί του μουσουλμάνου πρόσφυγα σε σχολεία β΄κατηγορίας και σε κοινωνίες που δεν το δέχονται, τότε ο πιο «καραμπινάτος» ρατσιστής, είναι εκείνος που αποφασίζει.

Τελικά, μήπως έχουμε μπερδευτεί σαν κοινωνία, ποιοι είναι οι πραγματικοί ρατσιστές; Σε κάθε περίπτωση περιμένουμε τους κυβερνώντες της «πρώτης φοράς αριστερά», αλλά και του υπόλοιπου πολιτικού τόξου, να στηρίξουν την δημόσια εκπαίδευση στέλνοντας τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία της χώρας και –γιατί όχι;– να καθίσουν στα ίδια θρανία με τα προσφυγόπουλα…