Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

“Σ’ ευχαριστώ καρκίνε”: Ένας τίτλος – μια ιστορία…

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ στις 05/10/2021

Μυθιστόρημα του γιατρού Δημήτρη Αλειφερόπουλου, με σκηνές που βασίζονται σε αληθινές στιγμές – σωστές “ακτινογραφίες”…

|> Σκηνές από την πραγματική ζωή, άλλοτε τρυφερές, ρομαντικές ή και ονειροπόλες και άλλοτε σκληρές, αμείλικτες και αδυσώπητες, “ζωντανεύουν” μέσα στις σελίδες του μυθιστορήματος του γιατρού Δημήτρη Αλειφερόπουλου με τον τίτλο “Σ’ ευχαρισ΄τω καρκίνε”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Διάνοια”.

Πρόκειται για μία ιστορία, όπου αληθινά γεγονότα και προσωπικά βιώματα αναμιγνύονται γλυκά με μυθοπλασία και μεταφυσικές αναζητήσεις.

Ο κεντρικός ήρωας, ο επιτυχημένος γιατρός Οδυσσέας Ευόρας, χτυπημένος ξαφνικά από τον καρκίνο στην κορύφωση της καριέρας του, μετεωρίζεται ανάμεσα στο σκληρό παρόν με πολύ πιθανό έναν επικείμενο θάνατο, και στο μακρινό παρελθόν, στους υπέροχους γονείς του, στα όμορφα παιδικά χρόνια της ξεγνοιασιάς, στα ρομαντικά εφηβικά και νεανικά χρόνια του έρωτα.

Σε αυτό το γοητευτικό οδοιπορικό μέσα στο χρόνο, ο Οδυσσέας νιώθει την ανίκητη ανάγκη να κάνει χωρίς να κρύβεται, από τη μία μεριά σκληρές ενδοσκοπήσεις και καταδύσεις στα κατάβαθα της ψυχής του εκεί που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε φτάσει, και από την άλλη να κάνει ειλικρινείς απολογισμούς των πεπραγμένων του.

Όμως συγχρόνως, το οδοιπορικό γίνεται και μια υπέροχη πτήση όπου, ο Οδυσσέας θυμάται με ευγνωμοσύνη πόσο τυχερός και ευλογημένος υπήρξε στη ζωή του γιατί είχε ζήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή με πολλές διακρίσεις και καταξιώσεις, αλλά και πολλές περιπέτειες και εμπειρίες που δεν τον άφησαν ποτέ να πλήξει. Και κυρίως είχε αγαπήσει πολύ και είχε αγαπηθεί πολύ περισσότερο.

Δημήτρης Αλειφερόπουλος – Γιώργος Γραμματικός

Τέλος, μένοντας στο «Καθαρτήριο» για τουλάχιστον πέντε χρόνια όπου σχεδόν «στοίχειωσε», και αφού ανακάλεσε και αξιολόγησε τις ανθρώπινες αξίες και απαξίες και τις θρησκευτικές και κοινωνικές συμβάσεις, στέκεται ξανά στα πόδια του, μαζεύει τα κομμάτια της ζωής του, «αυτομαστιγώνεται» αλύπητα και μετά εξηγεί “de profundis” γιατί νιώθει την ανάγκη να πει ξεκάθαρα και χωρίς φόβο: «Σ’ ευχαριστώ καρκίνε»…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: