Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Φασισμός με “αναρχικό” πρόσημο και μαύρες μπογιές…

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ στις 03/11/2018

Νέα… μόδα να λερώνονται τα μνημεία με συνθήματα ντροπής, άσχετα και ασυνείδητα 

Τ/Π |> Κάτι τέτοιες εικόνες δεν προκαλούν μόνον την λύπη γι’ αυτές τις ανόητες δράσεις των βέβηλων, αλλά είναι μία “τρισδιάστατη” ντροπή. Ντροπή, επειδή έγιναν από νέους ανθρώπους, ντροπή επειδή η πράξη τους προσέβαλε μνήμες ηρώων και ντροπή επειδή αυτά τα παιδιά δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν βασικά στοιχεία της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Και η τελευταία ντροπή είναι και για όσους εξ ημών δεν φροντίσαμε να μάθουν αυτοί οι νέοι άνθρωποι, ότι η αντίσταση σε ένα δημοκρατικό καθεστώς γίνεται μόνον δια του λόγου και των θέσεων. Επίσης δεν ενημερώθηκαν για το ποιόν κάποιων σημαντικών προσώπων ή για το ποιά ήταν μία αντιστασιακή οργάνωση.

Με το να βλέπεις “λερωμένο” το μνημείο του Αλέκου Παναγούλη και να αποκαλούνται “Ελληνάρες” οι συναγωνιστές του ή να αντικρίζεις το μνημείο του ΕΑΜ στο Χαλάνδρι “Βαμμένο” με το… “antifa”! Δηλαδή, να μην γνωρίζουν τα άτομα ποιός ήταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης ή ότι το ΕΑΜ δεν ήταν ναζιστική οργάνωση!

Σχετικά με την ρύπανση στον ανδριάντα του Αλέκου Παναγούλη, ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ) Μάριος Ξανθίδης, έκανε στο fecebook την παρακάτω παρέμβαση:

Ο μικροαστισμός και η έκφραση της μικροαστικής επαναστατικότητας στο μεγαλείο τους, για να μιλήσουμε και στην γλώσσα που ίσως καταλαβαίνουν κάποιοι…

-“Ε, σύντροφε, πού να αφήσω ένα αυτιστικό σύνθημα για να ευαισθητοποιήσουμε τις “μάζες”;
– “Άσ’το σε αυτόν τον “φασίστα φαντάροεκεί, που έδωσε την ζωή του με τόσους άλλους συναγωνιστές του ενάντια στον φασισμό. Ελληνάρας καναπεδάκιας θα ήταν και αυτός όπως και οι γονείς που πάμε κόντρα.”

Με χαρά μου συνειδητοποιώ πως αριστεροί και αναρχικοί φίλοι καταδίκασαν την ενέργεια ως τουλάχιστον άκομψη και απρεπή, αν όχι απαράδεκτη και ντροπιαστική για όλους. Με λύπη μου, όμως, βλέπω πως υπάρχουν και πολιτικά αυτιστικοί, να στηρίζουν και την ενέργεια δημοσίως ως “επανανοηματοδότηση του μνημείου του Παναγούλη”… Οι συγκεκριμένοι πάσχουν επίσης μάλλον και από πρωτοφανή εγωπάθεια και ναρκισσισμό, με το να χρησιμοποιούν τους αγώνες άλλων που έδωσαν την ζωή τους, για να καλύψουν τις δικές τους ψευδαισθήσεις και δονκιχωτισμούς. Η μεταφορική έννοια του “πατάω επί πτωμάτων” μάλλον δεν απέκτησε πολιτικά ποτέ προηγουμένως πιο κυριολεκτική σημασία…

Προφανώς τα αιτήματα σαν αιτήματα δεν αμαυρώνονται, ούτε ακυρώνονται από εμάς. Αλλά όσο δεν ερχόμαστε σε ρητή ρήξη με την ανικανότητα, την εγωπάθεια, την αγένεια και την αμάθεια, τόσο αφήνουμε συνειδητούς ή ασυνείδητους προβοκάτορες να υποσκάπτουν αγώνες ετών.

Να πούμε και ένα μεγάλο “μπράβο” όμως, μιας και τον στόχο τους τον πέτυχαν: Το μνημείο του Παναγούλη από μνημείο-σύμβολο ανιδιοτελή αγώνα για την Ελευθερία και την Δημοκρατία, έγινε μνημείο υπενθύμισης επιδεικτικού θράσους βολεμένων ψευτοεπαναστατών μικροαστών νεοελληναρέων.

Υ/Γ: Οι original φασίστες, αυτοί που πολέμησε η ΕΔΗΝ όσο καμία άλλη οργάνωση αντιχουντική, σεβάστηκαν το μνημείο για τουλάχιστον 6,5 χρόνια. Είμαστε σίγουροι για την περηφάνια που νιώθουν αυτοί οι “ήρωες γκραφιτάδες” στην παραπάνω σύγκριση.

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: