Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Μπροστά γκρεμός και πίσω άβυσσος…

FLASH στις 25/11/2020

Οι Έλληνες δεν έπαθαν ομαδική υστερία ούτε είναι “ψεκασμένοι” και επαναστάτες χωρίς αιτία!

Στέλιος Κοπανίδης |> Το lockdown που επιβλήθηκε τον Νοέμβριο –και το οποίο άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα θα διαρκέσει- δεν είναι ίδιο με αυτό του Μαρτίου. Μόνο όποιος δεν έχει λοίμωξη του αναπνευστικού αλλά του νοητικού, δεν αντιλαμβάνεται τις ουσιώδεις διαφορές ή προσποιείται τον έκπληκτο.

Οι κυβερνητικές και τηλεοπτικές φωνές, συνεπικουρούμενες και από κάποιους λοιμωξιολόγους, που κραυγάζουν για περαιτέρω επιβολή αυστηρότερων μέτρων μάλλον κατοικοεδρεύουν σ’ έναν άλλο κόσμο – σ’ έναν ονειρικό. Μήπως πρέπει, κατά την μπρεχτική ρήση, να «αλλάξουμε λαό», προκειμένου όλους αυτούς που κραυγάζουν να μην τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση;

Οι Έλληνες δεν έπαθαν ομαδική υστερία και δεν έχουν τι άλλο να κάνουν και πήραν τους δρόμους για να κάνουν τη βόλτα τους, αψηφώντας μέτρα, πρωτόκολλα και κυρίως συνανθρώπους.

Δεν είναι ούτε “ψεκασμένοι”, όρος που χρησιμοποιείται εσχάτως κατά κόρον, ούτε αρνητές ούτε επαναστάτες χωρίς αιτία. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι, μείον τις απώλειες, που ακολούθησαν πιστά και κατά γράμμα τις οδηγίες κατά το πρώτο απαγορευτικό (μη στενοχωρήσω και τον κ. Μπαμπινιώτη) που επιβλήθηκε.

Οι ίδιοι άνθρωποι είναι, λίγο πιο κουρασμένοι, περισσότερο αγχωμένοι και οικονομικά τσακισμένοι και κυρίως φοβισμένοι για το αύριο – για την επόμενη μέρα που φαντάζει κυριολεκτικά με άβυσσο, καθώς όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η οικονομική ξηρασία του 2020, ίσως και του 2021, θα προκαλέσει ανυπολόγιστες επιπτώσεις, οι οποίες θα γίνονται αισθητές τα επόμενα χρόνια.

Οι ίδιοι άνθρωποι είναι, με μάσκες πλέον ιατρικές και όχι υποκριτικές, μείον τους συνανθρώπους μας που σάρωσε ο κορωνοϊός αλλά και άλλες ασθένειες. Γιατί, μην το ξεχνάμε, όσοι εγκαταλείπουν τον μάταιο αυτό κόσμο δεν φεύγουν ΜΟΝΟ από κορωνοϊό.

Οι ίδιοι άνθρωποι, που πιστέψαμε τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα ότι «εξοπλίζουμε το δημόσιο σύστημα υγείας, τις δομές μας ώστε το φθινόπωρο να ανταπεξέλθουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ενδεχόμενο νέο κύμα» και να «έρθει επιτέλους η ανάπτυξη». Τελικά, όμως, η μόνη ανάπτυξη που ήρθε ήταν του κορωνοϊού αλλά και του εφησυχασμού…

Μερικές υπηρεσίες ακόμη κινούνται, όπως και κάποια επαγγέλματα, που συνεπάγεται και μια κίνηση στους δρόμους. Δεν πατάς ένα κουμπί και λ.χ. διορθώνονται τα υδραυλικά του σπιτιού σου. Κάποιος άνθρωπος, που είναι η δουλειά του αυτή, πρέπει να έρθει για να το κάνει. Ούτε λες θέλω τρόφιμα και εκείνα το ακούνε και έρχονται και εγκαθίστανται στο ψυγείο σου.

Στην Αμερική, σε όσες ακόμη Πολιτείες επιβάλλεται η θανατική ποινή, τον μελλοθάνατο πριν από την ηλεκτρική καρέκλα ή τη θανατηφόρα ένεση τον εξετάζει ιατρός προκειμένου να διαπιστώσει ότι είναι καλά στη υγεία του – λες και αν δεν είναι θα παρεξηγηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση. Έτσι και εμείς. Να πεθάνουμε από τη φτώχεια και την πείνα, αλλά τουλάχιστον υγιείς…

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: