Πόσο τελικά προσφέρει και σε ποιους η άσκηση βίας στον γενικό πληθυσμό; – Βοηθά στον έλεγχο της Πανδημίας ή το αντίθετο; – Κάτι είχε πει ο Βίας…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Παρακολουθούσα, έκπληκτος, σήμερα σε κάποιον διάδρομο νοσοκομείου έναν -γνωστό ως «σκεπτικιστή»- γιατρό να προσπαθεί με λογικά επιχειρήματα να μεταπείσει μια άριστη νοσηλεύτρια που αρνείται να εμβολιαστεί -με τα συνήθη επιχειρήματα των «αρνητών».

Στην κουβέντα παρενέβη μια άλλη, επίσης άριστη, νοσηλεύτρια, η οποία, αφού παρακίνησε σε έντονο ύφος τη συνάδελφό της να εμβολιαστεί άμεσα, ισχυρίστηκε ότι όσοι απολυθούν θα αντικατασταθούν από ιδιώτες και πως αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάργηση του δημοσίου χαρακτήρα των νοσοκομείων.

Τα λόγια της δεύτερης νοσηλεύτριας, παρά την προφανή υπερβολή, με έβαλαν σε σκέψεις -εμένα τον καλοπροαίρετο και πεπεισμένο*.

Σκέψεις και ερωτήσεις:

1. Είναι γνωστό από την κλασική Μηχανική ότι κάθε δράση συνεπάγεται ανάλογη αντίδραση. Η εφαρμογή της ίδιας αρχής στην Κοινωνική Μηχανολογία διαφέρει κατά το ότι η αντίδραση του πιεζομένου πληθυσμού μπορεί να υπερβεί τη εφαρμοζόμενη σε αυτόν δράση οδηγώντας σε αλυσιδωτές αντιδράσεις και επαγωγή έκρηξης και χάους – μετά, αναλαμβάνει η Φυσική του Χάους την πρόβλεψη της εξέλιξης των φαινομένων.
2. Ο καταναγκασμός στην εφαρμογή ενός πιθανότατα αναγκαίου υγειονομικού μέτρου, όπως τα εμβόλια, μπορεί να οδηγεί σε χαοτικές αντιδράσεις στο επίπεδο του πληθυσμού-στόχου;
3. Εκτός των «ηγετών» του, μπορεί κάποιοι άλλοι ακόμα και να επωφελούνται από την ενίσχυση και την όξυνση της ρητορικής του «αντιεμβολιαστικού κινήματος»; Ρητορική, η οποία, αρκετές φορές μπαίνει στη σφαίρα των ευκόλως εξουδετερουμένων ακροτήτων, ακολουθώντας κατά πόδας την ρητορική των «σταυροφόρων» του εμβολιασμού.
4. Αν υπάρχουν τέτοιοι αφανείς επωφελούμενοι, ποια μπορεί να είναι η σχέση τους με τους «προωθούντες» τον άμεσα ή έμμεσα υποχρεωτικό καθολικό εμβολιασμό; Προσοχή, δε μιλώ για την αυτονόητη αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού σε υγειονομικούς, αλλά για τον οριζόντια και κάθετα καθολικό εμβολιασμό.
5. Πόσο τελικά προσφέρει και σε ποιους η άσκηση βίας στον γενικό πληθυσμό; Βοηθά στον έλεγχο της Πανδημίας ή το αντίθετο;
6. Η προώθηση της ανάπτυξης των αντι-κόβιντ φαρμάκων μπορεί να συνεισφέρει στον έλεγχο της Πανδημίας και την ελάττωση της έντασης μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών; Αν ναι, γιατί καθυστερεί;
7. Είναι αβάσιμοι οι φόβοι ότι η Πανδημία χρησιμοποιείται για ανατροπές του τρόπου εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων, διεθνώς;

Εν κατακλείδι:

Παρά το συγκρουσιακό κλίμα που έχει επικρατήσει, θεωρώ δεδομένο το ειλικρινές ενδιαφέρον όλων των πλευρών για τη Δημόσια Υγεία. Η αναζήτηση της «Χρυσής Τομής» είναι μονόδρομος και καθήκον όλων μας.

(*) Υπενθυμίζω Βίαντα Πριηνέα: “Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος”.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”