Ο εγκέφαλος συμπυκνώνει και απωθεί τα τελευταία απατημένα αίσια σήματα με γκρέϊντερ

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Περπατούσαμε τουρίστες όλη την ηλεκτροφωτισμένη νύχτα σε κατακόμβες. Αρχικά πίστευα πως ήταν στοές πρωτοποριακών ερευνητικών προγραμμάτων, ύστερα κατακόμβες Χριστιανών στη Ρώμη. Έπειτα, κάτι άλλαξε χωρίς ενημέρωση. Ήταν λέει σκηνικά της Κόλασης του Αλιγκέρι. Πελώρια σκηνικά βαθιά χτισμένα που όμως δε μπορούσαμε να τα δούμε από κοντά γιατί κάπως πετούσαμε από πάνω και ήταν Αδριατική –τόση αγεωγραφία- αλλά αυτά φαίνονταν να προβάλλονται μέσα στα νερά και να απομακρύνονται.

Τότε ξύπνησα με το στόμα στεγνό, όπως πάντα, κάτι ή χρόνια ρινίτιδα, κάτι η Συμπύκνωση της νύχτας. Και ο εγκέφαλος συμπυκνώνει: απωθεί τα τελευταία απατημένα αίσια σήματα με γκρέϊντερ νευρομεταβιβαστών στην άκρη των συνάψεων, για ν’ ανοίξει δρόμο.

Προς την Ουσία: Επιστροφή. Μη με συνερίζεσαι, γερνώ. Ιδιότροπος, από παιδί. Καλημέρα της Άνοιξης και των Άφθαρτων Συμβόλων της! Η Ζωή αντλείται και ξαναρχίζει από το Σημείο που Διαλύεται… «Χριστός Ανέστη! Χαρούμενο Πάσχα!».

>Από τη συλλογή “Έκκεντρα”

(*) Ο δρ. Αλ. Αρδαβάνης είναι ιατρός ογκολόγος διευθυντής στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”