Ο ρεπόρτερ οφείλει στοιχειώδη ταυτοποίηση αυτού που του παρέχει το υλικό του ρεπορτάζ

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Διάβαζα μια συνέντευξη του αγκιτάτορα σε κομματικό site· με ανακριβείς αριθμητικές αναφορές, τονίζει ότι είχε προειδοποιήσει δύο ημέρες πριν για την ανάγκη «κλεισίματος» μιας νοσηλευτικής μονάδας.

Ο τυπικά αναρμόδιος, ο γενικώς ανέπαφος του καρκίνου, ο συγκινημένος προστάτης του επαγγελματία Υγείας, ο «πάντα απέναντι στην εξουσία», αυτός απαιτεί να έχει εισηγητικό και αποφασιστικό ρόλο -2 σε 1- για το πώς και πότε θα πραγματοποιηθούν οι ενδεικνυόμενοι χειρισμοί αποτροπής διασποράς ενός λοιμογόνου παράγοντος. Πάντως, σήμερα, την ίδια ώρα που αυτός μάλλον θα έχει πάλι τη ντουντούκα στο χέρι κραυγάζοντας, εμείς οι «κοινωνικά και πολιτικά αδρανείς», παραμερίζοντας τη «μεγάλη εικόνα των σκοτεινών σχεδίων της εξουσίας», έχουμε ξεκινήσει τον «πολιτικά μικρόψυχο» αγώνα να μειώσουμε τις συνέπειες της προσωρινής φυσικής απουσίας μας στα ψυχοσώματα όσων λαβωμένων από τον καρκίνο μάς έχουν εμπιστευτεί• με τηλεφωνήματα, sms, mail, messenger και όποιο άλλο μέσο περνάει από το χέρι μας.

• Εμείς, οι μικρόψυχοι μικροσυμφεροντολόγοι, επαίτες για ένα μπαξίσι.
• Εμείς, στην άμμο της Αρένας μονομάχοι για ένα νεύμα του Νέρωνα Θανάτου, εμείς οι συμβιβασμένοι με το εδώ και τώρα εφικτό.
• Εμείς χωρίς όνειρα πια για τον θρίαμβο του νοητού ήλιου της δικαιοσύνης.

Τα ανθρωπάκια εμείς, παίρνουμε ξανά το ρίσκο της εφικτής αλληλεγγύης – γνωρίζοντας πως απέναντι θα βρούμε ξανά τους «ασυμβίβαστους μαχητές».

Λοιπόν, αρκετά!

• Έχει και η αγκιτάτσια και η σπέκουλα τα όριά της -κάπου στα περίχωρα της αδιαντροπιάς. Κάποιες φορές ακόμα και η αναίδεια πρέπει να ντρέπεται.
• Ο ευτελισμός της δημοσιογραφίας με το φτηνό ρεπορτάζ έχει κι αυτός τα όριά του• πολύ πριν το εξωραϊσμένο ψεύδος -καθεστωτικό ή αντιπολιτευτικό- ο ρεπόρτερ οφείλει στοιχειώδη ταυτοποίηση αυτού που του παρέχει το υλικό του ρεπορτάζ.

Θυμάμαι ξανά τώρα, που για μια ακόμα φορά χάνω κάθε επαφή με το ρυπαρό υπαρκτό, ότι ποτέ δε μπόρεσα να διαβάσω κομματική εφημερίδα. Όσο για την εν λόγω -που φιλοξένησε τη συνέντευξη αυτού του ντουντουκοφόρου «μαχητή»- δε μπορούσα ούτε μπόρεσα να τη διαβάσω ποτέ, ακόμα και στο μικρό διάστημα που ως νεαρός φοιτητής αποπειράθηκα να τη μοιράσω σε πόρτες -από τότε κλειστές…

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”