Δήλωση Ολάντ χωρίς… βίζα

|> Παντ. Ξανθίδης

Ενώ αναμένεται να επαναληφθούν την ερχόμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, οι δύσκολες διαπραγματεύσεις μεταξύ
της Άγκυρας και των 28 κρατών-μελών της ΕΕ, με στόχο την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, ο Φρανσουά Ολάντ “θυμήθηκε” ότι είναι ο Πρόεδρος μιάς Γαλλίας με κύρος και ουσιαστικής ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης.

Αυτό υπενθυμίζεται διότι χρόνια τώρα οι ένοικοι του κτηρίου των Ηλυσίων Πεδίων, κρατούσαν αρκετά παθητική στάση έναντι των ευρωπαϊκών εξελίξεων, σε σημείο μάλιστα να φαίνονται σαν διεκπεραιωτές της πολιτικής, της άλλοτε μεγάλης ηττημένης του Β’ ΠΠ.

Σχετικά με το ζήτημα της έκδοσης βίζας στους υπηκόους της Τουρκίας, ως αντάλλαγμα για εγγυήσεις στον έλεγχο των προσφυγικών ροών εκ μέρους της Άγκυρας. ο Γάλλος Πρόεδρος είπε:

«Δεν πρέπει να υπάρξει καμία παραχώρηση αναφορικά με το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή των κριτηρίων της απελευθέρωσης των θεωρήσεων εισόδου»…

Βέβαια, δεν μπορεί να πει κανείς ότι το Παρίσι, ανέλαβε αυτή την «ηρωική» πρωτοβουλία, για να πει ένα «γιοκ» στην Άγκυρα, διότι παρόμοια είναι και τα συναισθήματα του Βερολίνου.  Άσχετα με την ιστορική γερμανοτουρκική φιλία.

Παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί θεωρούνται παραδοσιακοί φίλοι με τους Τούρκους και όμως για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται το συμφέρον είναι ισχυρότερο της φιλίας. Και αν ακόμη δεν έχουν κοπεί -άπαξ δια παντός- οι ελπίδες της Τουρκίας για να γίνει κράτος-μέλος της ΕΕ, αυτό οφείλεται στα γερμανικά… συναισθήματα, που δεν θέλουν να την πικράνουν.

Ο γαλλογερμανικός άξονας, μπορεί να έχει “εξασθενήσει”, αλλά για όσα αφορούν την Τουρκία, βρίσκεται πάντα εν πλήρη λειτουργία. Σε κάποιους διπλωματικούς κύκλους, που ίσως τους διαφεύγει ο πληθυσμός της Τουρκίας, αυτή η διαπίστωση μπορεί να αποτελεί προϊόν ευσεβών πόθων. Όμως ας αναλογιστούν, τι θα συμβεί, εάν η Τουρκία γίνει μέλος της ΕΕ.

Για όσους δεν… κατάλαβαν, αυτό θα σημάνει άμεση παράδοση της ΕΕ στο λεγόμενο «ισλαμικό τόξο».

Για όσους που ακόμη δεν… κατάλαβαν, σημαίνει ότι η Τουρκία του Ερντογάν, της μαντήλας και των διακρίσεων, θα χρηστεί ως ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης. Πώς; Μα, επειδή θα είναι η πολυπληθέστερη χώρα της ΕΕ θα διαθέτει τους περισσότερους εκπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο και στα άλλα όργανα της ΕΕ.

Υπάρχει και κάτι άλλο, σημαντικότερο από τη απώλεια της κυριαρχίας του γαλλογερμανικού άξονα. Πριν κάποια χρόνια (ίσως επί Οζάλ), είχε γίνει γνωστό ότι η Τουρκία «ονόμασε» Τούρκους, όλους τους τουρκόφωνους λαούς και στις πέντε ηπείρους!

Έτσι, με την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, η Ευρώπη -εκτός των άλλων- πληθυσμιακά θα γίνει… Κίνα και θα μοιάζει σαν πολυπολιτισμική αφίσα της… Benetton!

Άραγε, αυτόν «αποκλεισμό» από την ΕΕ, οι Τούρκοι  δεν το γνωρίζουν; Και βέβαια το γνωρίζουν! Γι΄αυτό και προβαίνουν πάντα σε υπέρ το δέον απαιτήσεις, καθώς δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Όσο για το θέμα της «ευρωπαϊκής προοπτικής», που χρησιμεύει για εσωτερική κατανάλωση, αυτό αφήνουν να το φροντίζουν οι εκάστοτε Έλληνες Πρωθυπουργοί…

Τέλος, μία περίπτωση υπάρχει μόνον για να γίνει η Τουρκία μέλος της ΕΕ και αυτή δεν είναι άλλη από τη μείωση του πληθυσμού της, ώστε να μην κατέχει πολλές “καρέκλες” στις Βρυξέλλες. Και μείωση πληθυσμού, ίσως να σημαίνει απώλεια εδαφών…