Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Σαν χθες -πριν 17 χρόνια- έκλεισε τα μάτια του “Ο γέρος του βοριά”…

ΕΛΛΑΔΑ στις 24/04/2015

Χθες συμπληρώθηκαν 17 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή – του μεγάλου Έλληνα πολιτικού, που η παρουσία του “σφράγισε” τον 20 αιώνα και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Όχι βέβαια την Ευρώπη των τραπεζών, αλλά την Ευρώπη των Ευρωπαίων που είχαν οραματιστεί ηγέτες που άφησαν ιστορία…

Ένα βιβλίο -σωστό ιστορικό αφήγημα- είχε γράψει το 2012 ο συνάδελφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος, με τον τίτλο “Ο γέρος του βοριά“, το οποίο αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του του αείμνηστου ηγέτη. Ένα απόσπασμα…

Στις 23 Απριλίου του 1998, το Πάσχα των Ελλήνων ήταν βουβό.
Ο Καραμανλής, πλήρης ημερών, ετοιμαζότανε σ’ ένα δωμάτιο του νοσοκομείου «Υγεία» για άλλη μια μεγάλη υπέρβαση.
Ήταν συνηθισμένος.
Μια ολόκληρη ζωή έκανε προσωπικές υπερβάσεις και κατάφερε να κάνει τη μικρή Ελλάδα δυνατή, μεγάλη, άτρωτη.
karamanlis vivlioΟι μοίρες παίζανε κρυφτό με τα σύννεφα εκείνο το απόγευμα, θαρρείς για να μη τις δουν οι άνθρωποι νάναι βουρκωμένες.
Ήταν οι ίδιες μοίρες που είχαν προικίσει το μωρό που γεννήθηκε πριν ενενήντα χρόνια στη φτωχική Πρώτη Σερρών.
Ο ίδιος είναι σχεδόν βέβαιο ότι έβλεπε τη μάνα, τον πατέρα του.
– Τα κατάφερα γέρο… Θυμάσαι που θύμωσες όταν σου είπα ότι θ’ ασχοληθώ με την πολιτική; Θυμάσαι που καυγαδίζαμε όταν σου πρωτοείπα ότι θέλω να προσφέρω στον τόπο μου; Θυμάσαι που μου είπες ότι δεν θα με ψηφίσεις;
Φίλοι κι εχθροί είχαν ένα σφίξιμο στο στήθος εκείνες τις ώρες.
Ο γεροθάνατος είχε φορέσει το κατάμαυρο κουστούμι του κι είχε φτάσει σχεδόν έξω από την Κηφισιά.
Άρχισε να κατεβαίνει την Κηφησιάς.
Το σφίξιμο στα στήθη των Ελλήνων έγινε κόμπος.
Κι εκείνος, κοντός, σκοτεινός, ασχημομούρης, έφτασε στο Υγεία.
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του «Θεού» όταν ο μαυροφόρος μπήκε στο δωμάτιο κι έφτασε κοντά του.
Ακόμη κι ο γεροθάνατος βλαστημούσε την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε τέτοιος.
Ο Καραμανλής ήταν έτοιμος.
Πήρε μια βαθειά ανάσα.
Το τελευταίο επίγειο οξυγόνο.
Ύστερα παραδόθηκε στα απλωμένα χέρια του γερο-θάνατου και ξεκίνησε το μεγάλο του ταξίδι για την αιωνιότητα…
Ο βιολογικός του κύκλος είχε τελειώσει.
Κι άρχιζε η αθανασία…

 

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: