Δεν θα μπω στην ουσία των όσων έγιναν γιατί δεν ήμουν -φυσικά- καλεσμένος…

Δημ. Κωνσταντάρας |> Όταν ήμουνα μικρός, 10–13 χρονών, απολάμβανα τις σχολικές εκδρομές, με πούλμαν σε κοντινές διαδρομές βέβαια, για 3-4 πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Ο πρώτος ήταν γιατί θα… γλύτωνα μια μέρα σχολείο. Λογικό. Ο δεύτερος γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να βρούμε κάποιο χώρο μεγάλο και ελεύθερο για να παίξουμε ποδόσφαιρο χωρίς να μας διώχνουν και χωρίς να σπάμε τα τζάμια των παραθύρων γειτονικών σπιτιών. Ο τρίτος γιατί θα είχαμε πλήρη ελευθερία να τραγουδήσουμε γνωστά τραγούδια κοροϊδεύοντας με την ψυχή μας πρόσωπα και καταστάσεις αλλάζοντας τους στίχους. Και ο τέταρτος, γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να ενημερώσουμε ο ένας τον άλλον – μόνο μεταξύ αγοριών βέβαια αφού τα κορίτσια δεν είχαν μπει ακόμα στη ζωή μας- για όλες τις καινούργιες «κακές λέξεις», βρισιές, απαγορευμένες εκφράσεις και τα τοιαύτα που θα είχαμε μάθει – ή έστω, απλώς ακούσει- το διάστημα μεταξύ της τελευταίας εκδρομής και της τωρινής.

Παρακολουθώντας όλη την εξέλιξη του πρόσφατου Κασσελακικού μυθιστορήματος /ψυχοδράματος που παίχτηκε με επίκεντρο τις Σπέτσες και όλα όσα ΔΕΝ μάθαμε ότι συνέβησαν, αναρωτήθηκα πόση και ποια διαφορά είχε στην ουσία αυτή η πρωτότυπη σχολική εκδρομή, από τις δικές μας εκδρομές.

Εντάξει, δεν ήταν ημερήσια αλλά πόσο παραγωγικό θα μπορούσε να είναι απλώς ένα φτωχό 24ωρο ενός κόμματος που αποφάσισε να μην κάνει τίποτα για μια ολόκληρη μέρα σ’ ένα πανέμορφο νησί ; Γι αυτό άλλωστε, η διάρκειά του κανονίστηκε προσωπικά από τον πρόεδρο σε συνεργασία με τον Τάιλερ ώστε να αγγίξει τις δικές μας πενταήμερες .

Δεν θα μπω στην ουσία των όσων έγιναν γιατί δεν ήμουν –φυσικά- καλεσμένος, όπως άλλωστε και κανένας επαγγελματίας δημοσιογράφος . Αναδιφώντας όμως ανάμεσα στα μονοστηλοδίστηλα «ρεπορτάζ» που φιλότιμα προσπάθησαν να «φτιάξουν» μέσω τηλεφώνου προφανώς, για να μεταδώσουν στο διψασμένο για πληροφορίες κοινό, ουσία δεν βρήκα – ούτε έστω για το «social” κομμάτι των τηλεοπτικών εκπομπών και των πολιτικών σελίδων των εντύπων . Αποκλειστικές πληροφορίες δεν έχω να σας μεταδώσω διότι απλώς δεν υπήρχαν. Τηλεφώνησα, παρακάλεσα, μέχρι στα πόδια των συνήθων «πηγών» έπεσα για μια αποκλειστικότητα, έστω δευτέρας διαλογής, έστω τρίτης αλλά δεν υπήρχε τίποτε διαθέσιμο εκτός από σκόρπιες πληροφορίες για τα μενού, τις διαστάσεις της πισίνας του Κασσελάκειου αρχοντικού και…. και τίποτε άλλο.

Περιορίστηκα κι εγώ στα κα κείμενα και τις προτάσεις που παρουσίασαν οι βουλευτές που δημοσιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ και αφορούν στη διαμόρφωση των αξόνων για ένα «Εθνικό Σχέδιο για το Ελληνικό Όνειρο».

Ενημερώθηκα πάντως ότι « Ολοκληρώθηκαν οι τριήμερες εργασίες της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις Σπέτσες» και ότι έγινε μια « πυκνή πολιτική συνεδρίαση με 30 λεπτομερώς επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες παρουσιάσεις» αλλά και « 20 ώρες συλλογικής δουλειάς και διαλόγου».

Έμαθα τέλος ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης αναφέρθηκε εκτενώς κατά την έναρξη των εργασιών για ένα « σχέδιο που αποσκοπεί στην ανασυγκρότηση του κράτους, ώστε αυτό να καταστεί αποδοτικό και λειτουργικό, στην ευημερία και πρόοδο για όλους, σε μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και πολιτιστικής δημιουργίας, καθώς και σε μια πατριωτική και υπερήφανη Εξωτερική Πολιτική.¨

Ένα σκέτο δράμα. Ούτε ένα τραγουδάκι στα Σπετσιώτικα στενά, ούτε ένα ματσάκι πόλο στην πισίνα, ούτε ένας λεβέντης και καραμπουζουκλής βουλευτής δεν είπε ένα ζεϊμπέκικο… άσε που τελικά έμαθα ότι δεν υπήρχε ούτε πισίνα. Ευτυχώς που δεν πήγα δηλαδή.