Το σύστημα, το γράμμα των κανονισμών, το ιπποκρατιδικό σινάφι και η συνείδηση…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Τυπικά, στο ογκολογικό νοσοκομείο εισάγονται μόνο τεκμηριωμένα με βιοψία περιστατικά. Μπορούσε ο εφημερεύων ογκολόγος να το διώξει; Με το γράμμα των κανονισμών, ναι. Με την ψυχή του όμως;

Ο ψυχασθενής τρόφιμος σε Δομή μεταφέρθηκε στα επείγοντα γενικού νοσοκομείου με κάταγμα ισχίου. Στην αξονική διαπιστώνεται όγκος στον πνεύμονα και η πιεζόμενη εφημερεύουσα γνωμάτευσε βαρύγδουπα -το ύφος το μαντεύω- ότι το επείγον ήταν ο καρκίνος και όχι το κάταγμα.

Ά, και η ορθοπεδική κλινική κλειστή λόγω covid.

Πάρτε τον σπίτι, συστήθηκε -στη Δομή δηλαδή, με άλλα λόγια πάρτε τον και πηγαίνετέ τον όπου σας βγάλει ο δρόμος.

Κατά συνέπεια ο ασθενής διακομίστηκε στο εφημερεύον ογκολογικό νοσοκομείο αφού «για να χειρουργηθεί το κάταγμα έπρεπε να διαγνωστεί η προέλευση του» -έτσι ακριβώς.

Ξεφορτουά; Μάλλον, αλλά έμαθα να μην κρίνω «πριν αμφοίν μύθον ακούσω».

Τυπικά, στο ογκολογικό νοσοκομείο εισάγονται μόνο τεκμηριωμένα με βιοψία περιστατικά. Μπορούσε ο εφημερεύων ογκολόγος να το διώξει; Με το γράμμα των κανονισμών, ναι. Με την ψυχή του όμως;

Πάντως το τσακισμένο ανθρωπάκι βολεύτηκε -από μια χαραμάδα αλληλεγγύης, μα βολεύτηκε. Πέντε άνθρωποι κινητοποιήθηκαν και η λύση βρέθηκε.

ΕΣΥ παραπαίον, μα στα χαρακώματα κάποιοι λιώνουν αγρυπνώντας. Μια μπαράκα που «έμπαζε» από παντού. Δεν είναι το σύστημα μόνο σάπιο μα και οι λειτουργοί του -το ιπποκρατιδικό σινάφι. Ήταν στραβό το κλήμα, ήρθε και ο Κοβίντιος.

Τα κενά σώζουν την τιμή του συστήματος – ας τρυπώνουν από εκεί τα τρωκτικά.

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”