Χτες μιλούσε για την καταγωγή τής “Γραφειοκρατίας” και την τερατώδη εκτροπή της…

Αλέξανδρος Αρδαβάνης* |> Τι συμβαίνει ακόμα εδώ; Τριάντα χρόνια βάζω πλάτη στο εγχείρημα αυτό. Και τώρα; Φωνές πίσω από γραφεία εκπυρσοκροτούν επαναληπτικά όπως ρεβόλβερ:

-Λάθος-ξελάθος είναι νόμος του κράτους! Πώς να μην τον εφαρμόσουμε;

Μια φωνή αντηχεί τρεμουλιάζοντας από την πλευρά του ικέτη: “Καλά, ένα σοβαρό λάθος δε μπορεί να διορθωθεί; Πρέπει να αναπαραχθεί, έστω κι αν καταστρέφει; Τόση αναπαραγωγική ισχύ το λάθος; Ή μήπως κάτι άλλο σαλεύει;“.

Πίστεψα πολύ. Πιστεύω ακόμα. Πώς αλλιώς να ζω;

Ένας μεσήλικος, βουρκωμένος, χειρονομούσε απελπισμένα -επειδή ήξερε πως δεν ακουγόταν, πως φωνές όπως η δική του δε θ’ ακουστούν ποτέ. Μόλις χτες μιλούσε για την καταγωγή της “Γραφειοκρατίας” και την τερατώδη εκτροπή της από τον αρχικό στόχο της ισοπολιτείας…

(*) Ο λογοτέχνης κ. Αλ. Αρδαβάνης, είναι δρ. ιατρός ογκολόγος – διευθυντής στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”