Δημοσιογραφία εν καμίνω…

Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους, επειδή η Κομισιόν διαμηνύει, μέσω Μαργαρίτη Σχοινά, πως αρμόδια για τον τρόπο πώλησης των τηλεοπτικών αδειών είναι η κυβέρνηση. Και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να πείσουν περί του αντιθέτου…

Ο κόσμος της Τηλεόρασης είναι στο πόδι, η ΕΣΗΕΑ ανησυχεί ότι εκτός από τη συρρίκνωση του αριθμού των καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας, θα υπάρξει και ραγδαία αύξηση της ανεργίας.
Με δυό λόγια η Δημοσιογραφία στην Ελλάδα, μπορεί να έχει… συνηθίσει τις πλιατσικοεπιθέσεις, αλλά αυτή τη φορά έχει να κάνει με μία άνευ προηγουμένου διμέτωπη επίθεση.

Από τη μια η κυβέρνηση με την περίεργη απόφασή της και από την άλλη η αντιπολίτευση που δεν δείχνει να ενοχλείται με το ισχύον καθεστώς…

Εάν η κυβέρνηση ήθελε πράγματι να τακτοποιήσει το τηλεοπτικό γίγνεσθαι, θα προέβαινε σε άλλες ενέργειες, όπως π.χ.:

• Διεθνής διαγωνισμός για αδειοδότηση κάθε ενδιαφερομένου, ο οποίος θα διέθετε τις προδιαγραφές.
• Υποχρέωση για μίνιμουμ αριθμό εργαζομένων και συνεργατών.
• Σε μηνιαία βάση, κατάθεση των αμοιβών σε ειδικό ταμείο από το οποίο θα πληρώνονται οι εργαζόμενοι.
• Ποσόστωση ελληνικού και ξένου προγράμματος.
• Ποσόστωση ειδών προγράμματος.
• Καθορισμός ωραρίου μετάδοσης εκπομπών.
• Σφυγμομετρήσεις, δημοσκοπήσεις και έρευνες που αναφέρονται σε ποσοστά, υπό την εποπτεία οργάνου της ΕΣΗΕΑ.
• Υποχρέωση του ΕΣΡ για άμεση παρέμβαση σε ό,τι αφορά την Δεοντολογία, την Θεματολογία, όπως και την εν γένει αισθητική των μεταδόσεων.

Όμως, τί μπορεί να περιμένει κανείς από μια χώρα, στην οποία προηγείται το κομματικό από το λαϊκό συμφέρον;

Εδώ καταληστεύονται οι δημοσιογράφοι και όλοι μας συμπαρίστανται με… ευχολόγια.

Προχθές στο συλλαλητήριο που είχαμε, ούτε ένας βουλευτής – δημοσιογράφος δεν είχε έρθει στην πορεία μας! Τέτοια συμπαράσταση…
Η όποια συμπαράσταση στα δίκαια αιτήματα των δημοσιογράφων, αφορά την Ενημέρωση, διότι ο πόλεμος αυτός γίνεται προκειμένου να μετατραπεί ο δημοσιογράφος σε… γραμματέα και σε… διαφημιστή.
Αυτός είναι ο στόχος της αρρωστημένης εξουσίας και δεν το κρύβει.
Το γεγονός και μόνον ότι κλείνουν αυτά τα κανάλια και βγάζουν στον αέρα τέσσερα άλλα, είναι κάτι στο οποίο αποτυπώνεται η «υπευθυνότητα» για την ενημέρωση του πολίτη.
Επίσης το γεγονός, να υποστηρίζεται το υφιστάμενο τηλεοπτικό καθεστώς, που το «ξεκατίνιασμα» έχει αναδειχθεί ως… ανωτάτη πολιτισμική έκφραση και ο «κιτρινισμός» έχει καταντήσει «εμετικός», οπωσδήποτε δεν τιμά τούς επί σειρά ετών υποστηριχτές…

Τη χρονιά που μας πέρασε, ο λαός κλήθηκε στις κάλπες τρεις φορές, κατά τις οποίες νικητής ανεδείχθη ο Αλέξης Τσίπρας. Και επειδή κάθε αποτέλεσμα αποτελεί… θέμα ερμηνείας, οι μεν ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός λαός την «πάτησε», οι δε ότι ο λαός ψήφισε Αριστερά και Τσίπρα, αλλά κανείς δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι ο ελληνικός λαός καταψήφισε την παλιά πολιτική και ζήτησε κάτι νέο! Βέβαια, κάτι νέο που πάει να παλιώσει…

Για ποιά Τηλεόραση μιλάμε; Συνήθως οι πολιτικοί βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από τους κοινούς πολίτες. Εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Πώς να λειτουργήσει έτσι το κράτος; Δεν γίνεται να είναι σύγχρονο και συνάμα πελατειακό!
Δεν είναι δυνατόν να επιζητείται αλλαγή του τηλεοπτικού τοπίου, με δεδομένα άλλων εποχών!

Κάτι το… πονηρό μπορεί να συμβαίνει στο “βασίλειο” της Ηρώδου του Αττικού, κατά το σαιξπηρικό «something is rotten in the state of Danmark»…
Π.Ξ.