Άγγελος Μαστοράκης, όβερ…

Του Δημήτρη Καπράνου

Πολλοί από εσάς, κυρίως όσοι «παίζετε» με το διαδίκτυο, θα πληροφορηθήκατε τον θάνατο του Άγγελου Μαστοράκη. Αναφέρεται ως «Δημοσιογράφος, εκδότης περιοδικών, Ιδρυτής του περιοδικού “9”, που ήταν για δέκα χρόνια ένθετο στην “Ελευθεροτυπία”, ηγέτης και αρχηγός των φίλων της επιστημονικής φαντασίας, γνωστός για κάποιες μουσικές του συνεργασίες, για μεταφράσεις του, για οργανώσεις φεστιβάλ κόμιξ» κ.λ.π.

Επιτρέψτε μου να γράψω για τον φίλο μου μερικά άγνωστα…

Όσοι νομίζετε ότι ο Άγγελος ήταν Αθηναίος, επειδή έζησε κάπου 40 χρόνια στα Εξάρχεια και τον Λυκαβηττό, κάνετε λάθος.

Ο Άγγελος γεννήθηκε στη Νίκαια, στην οδό Επταλόφου, απέναντι από το σπίτι μας! Μεγαλώσαμε μαζί από πέντε χρόνων και ήμασταν αχώριστοι μέχρι τα 25 μας!

Φορούσε γυαλιά από παιδάκι, λόγω έντονου στραβισμού.

Παίζαμε παρέα “Μικρό Ήρωα” και, επειδή ήταν “γεμάτος”, υποδυόταν πάντα τον Σπίθα.

Δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο, όταν εμείς παίζαμε μπάλα εκείνος διάβαζε Ιούλιο Βερν!

Κάπνιζε από 14 ετών (μαζί καπνίζαμε, στη ζούλα) και δεν το έκοψε ποτέ!

Τραγουδούσε Animals, Beatles και Rolling Stones με το συγκρότημά μας, τους Clouds. Τραγουδούσε κρυφά, γιατί οι δικοί του ήταν αυστηροί!

Με τον Άγγελο μεγαλώσαμε μαζί από μωρά. Ναυτικός από το Ηράκλειο ο πατέρας του, μηχανικός, έλειπε για χρόνια.

Από τη Λευκάδα η μάνα του η κυρά-Θοδώρα, μεγάλωσε άξια δυο παιδιά, τον Άγγελο και τον Λευτέρη. Γιατρός τους, ο πατέρας μου.

Ο καπτα- Μανώλης ερχόταν κάθε δυο-τρία χρόνια και χρέη κηδεμόνα εκτελούσε ο Γιάννης, αδελφός της μάνας του, αριστερός και άγριος!

Στα 15 μας φτιάξαμε το πρώτο μας ροκ συγκρότημα. Ο Άγγελος τραγουδούσε, αλλά ο θείος τον κυνηγούσε μέχρι και στις πρόβες!

“Δεν θα γίνεις μουζικάντης, ρε! Επιστήμονας θα γίνεις!“, του έλεγε.

Καταπίεση κάργα, αλλά ο Άγγελος τραγουδούσε κρυφά μαζί μας και σε ένα μουσικό πρωινό στον “Ορφέα” ο Νίκος Μαστοράκης τον αποκάλεσε “Ο Έλληνας Έρικ Μπάρτον“. Και ήταν σπουδαία φωνή, νέγρικη!

Θυμάμαι το πρωί της 21ης Απριλίου, στο σπίτι του, καίγαμε σε ένα βαρέλι την “Αυγή”, που κρατούσε “αρχείο” ο θείος του! Με το που τελείωσε την Ιωνίδειο, αριστούχος, και πέρασε στο Πανεπιστήμιο, ο Άγγελος ξέσπασε!

Έφυγε από το σπίτι, άφησε μακριά μαλλιά και βρέθηκε φοιτητής, αλλά και μουσικός.

Έπαιζε σαξόφωνο, έγινε ηχολήπτης του Σαββόπουλου, έκανε παραγωγή σε δίσκους, έπαιξε σε ταινίες, έγινε εκδότης κόμιξ και περιοδικών επιστημονικής φαντασίας!

Τον έβλεπα κατά διαστήματα και μιλούσαμε για εκείνη την εποχή, που διαβάζαμε (κρυφά από τους δικούς μας) τα κόμιξ με τον “Παράξενο Αδάμ”, τον “Σούπερμαν” και τον “Μπάτμαν”. Εκείνος αφιερώθηκε στην “Επιστημονική Φαντασία”, τη “Σύγχρονη Λογοτεχνία“, όπως την έλεγε.

Θυμάμαι πάντα, όμως, τον Άγγελο της νιότης μας, να ερωτοτροπεί με τη δασκάλα μας των αγγλικών σε μια μπανιέρα (!), να καπνίζει αρειμανίως “Σέρτικα Λαμίας”, να έχει ερωτευτεί την Αγγελικούλα, τη μεγάλη του αγάπη, που πέθανε στα είκοσι από ηπατίτιδα και να γράφει, τότε, στα δεκαέξι μας, “σουρεαλιστικά” ποιήματα, τα οποία φυλάω ακόμη και με ένα από εκείνα, τον αποχαιρετώ:

«Άσπρες οι κάλτσες στα βαρέλια της θύμησης
στου λόφου την κορφή, κανέλλα.
Πήραμε το τραμ για την κόλαση
να φάμε χριστόψωμο και μουρταδέλα»!

Μας τα διάβαζε στα πάρτι και έκλεβε όλο το χειροκρότημα! Γειά σου, ρε Άγγελε, χαιρετισμούς στους απέθαντους ήρωές σου…

Χθες τον κηδέψαμε (πολιτικά) στο Σχιστό, σε εκείνο το άσχημο νεκροταφείο – κρανίου τόπο.

Ήταν όλοι εκεί. Παλιοί φίλοι από τη μουσική, από το “Pop Eleven”, από του Μπαράκου, από το “Κύτταρο”.

Πήρε το μάτι μου και τον Νίκο Ξυδάκη, χρόνια συνάδελφο και φίλο την “Καθημερινή”, υπουργό σήμερα, που έγραφε κάποτε στα περιοδικά του Άγγελου. Χάρηκα που τον είδα, ήταν καλό μήνυμα.

Χάρηκα που δεν τον ξέχασαν οι φίλοι. Από την Αθήνα, αλλά και από τη Νίκαια…