Τα πρατήρια της λαμογιάς!

|> Παντελής Ξανθίδης

|> Η εκτόξευση των τιμών των καυσίμων, η μείωση της κατανάλωσης, η έξαρση της παραβατικότητας και του λαθρεμπορίου (νοθεία και «κλέψιμο»), μαζί με την απουσία ελέγχων, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την «ιστορική» εικόνα της εγχώριας αγοράς.  Τα εκάστοτε μηνύματα για την υπόθεση των καυσίμων είναι αρκετά ανησυχητικά. Για παράδειγμα:

• Τον περασμένο Ιούνιο οι έλεγχοι της Διεύθυνσης Μετρολογίας έδειξαν ότι 1 στα 3 πρατήρια στην Αττική κλέβουν στην αντλία.
• Δύο αλλεπάλληλες έρευνες του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, έδειξαν ότι το 14,5% των πρατηρίων της Αττικής παραδίδει ελλειμματικές ποσότητες καυσίμων και η δεύτερη ότι σε Θεσσαλονίκη, Μαγνησία και Αχαΐα, το 10,83% των πρατηρίων κλέβει στην αντλία μέχρι και το 10% της ποσότητας που πληρώνει ο καταναλωτής.

Και ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Εταιριών Εμπορίας Πετρελαιοειδών (ΣΕΕΠΕ) Ρομπέρτο Καραχάννας, δηλώνει στην «Καθημερινή», ότι το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο και μπορεί να φτάνει μέχρι και το 30% των συνολικών πωλήσεων στην αγορά.

Με δυό λόγια, από ενημέρωση και καταγγελίες… σκίζουμε! Όμως αποτέλεσμα, δεν βλέπουμε… Μια ζωή μάς ενημερώνουν και καταγγέλλουν για τις «λαμογιές» και τώρα μετά τη νέα αύξηση, που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου, η κάθε ενημέρωση, είναι περιττή και για κάποιους «σπάει νεύρα»!

Από τη στιγμή, που οι ενδιαφερόμενοι φορείς και εκείνοι που κάνουν τις σχετικές έρευνες, βλέπουν ότι από την πλευρά των κρατικών υπηρεσιών δεν δείχνεται ενδιαφέρον για τις καταγγελίες, ίσως δεν θα πρέπει να μένουν θεατές.

Το ότι δεν μπορούν να παρέμβουν ή να… φορολογήσουν, κάλλιστα θα μπορούσαν –προς προστασία των καταναλωτών– να ανακοινώνουν μία λίστα με «Τα πρατήρια της λαμογιάς» όπου να… κράζονται κανονικά και με ονοματεπώνυμο όσα πρατήρια πουλάνε νοθευμένα καύσιμα ή κλέβουν στην αντλία!

Βέβαια, η διαπόμπευση είναι νομικώς κολάσιμη, αλλά κάποιος εισαγγελέας θα βρεθεί, για να δώσει την άδεια προκειμένου να ενημερωθούν δεόντως οι καταναλωτές.

Στην δε περίπτωση, που δεν ζητηθεί σχετική άδεια από εισαγγελέα, τότε ίσως να μπορούσε η εισαγγελική αρχή να διατάξει την κατάθεση των στοιχείων από όσους έκαναν τις σχετικές έρευνες. Έτσι, για την σιγουριά των αποτελεσμάτων της έρευνας, ώστε να μην προκύψουν αμφισβητήσεις, διχογνωμίες και αντιδράσεις…

Τέλος, εάν υπήρχε στην Ελλάδα κάποια ένωση καταναλωτών, τότε ίσως να υπήρχε λιγότερη ασυδοσία. Αλλά, τέτοιου είδους “ανθυγιεινές” οργανώσεις για την καθεστηκυία τάξη, δεν ευδοκιμούν…