Αξιόλογες εκδηλώσεις με τη… σέσουλα έγιναν στον Πειραιά στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Ημέρας Θάλασσας». Εκδηλώσεις που για άλλης ποιότητας διοργανώσεις θα δημιουργούσαν εντυπώσεις και θα «άφηναν ιστορία», οι περισσότρερες πραγματοποιήθηκαν εντελώς… σεμνά, χωρίς την κατάλληλη promotion και πέρασαν στο «ντούκου».

Ένα από τα κρούσματα, ήταν αυτό που διαδραματίστηκε χθες Κυριακή στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Θεάτρου, με ένα δυναμικό σύνολο, όπως είναι οι «Napoleon΄s Coup» – ένα δημιούργημα του «δίδυμου» Βασίλη Μαστοράκη– Στέλιου Γκόλγκαρη, που  διευθύνουν τo Ωδείo Πειραιώς.

Βασίλης Μαστοράκης και Στέλιος Γκόλγκαρης

Αν και το κονσέρτο τους δόθηκε στις 6:30 το απόγευμα (με τον ήλιο «ντάλα»!) σε εξέδρα (προσφοράς Κόκκαλη) και στο πλάϊ το… κιόσκι του Ολυμπιακού, οι «Napoleon΄s Coup», κατάφεραν να μετατρέψουν τον χώρο σε εικόνα του… Los Angeles!

Στην κυριολεξία μάγεψαν τους παρευρισκόμενους και δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα, την οποία εάν είχαν υποπτευθεί οι διοργανωτές, θα είχε επιλεγεί άλλη ώρα και άλλος τόπος ή και ο ίδιος με το ανάλογο «σκηνικό».

Διότι, ποιό άλλο στοιχείο χρειάζεσαι για να οργανωθεί μία αξιοπρεπής μουσική εκδήλωση, όταν υπάρχει ένα μουσικό σύνολο δεμένο, πολύ καλά δουλεμένο, με μουσικούς που ο καθένας εκτελεί με κιθάρα, σαξόφωνο, τρομπέτα, μπάσο, τύμπανα, δύσκολα κομμάτια και ερμηνεύει με την φωνή του άψογα, φημισμένες δημιουργίες διασήμων καλλιτεχνών, όπως των Ray Charles, Prince, Ides of March, Stevie Wonder και κομμάτια «soul-funk», που σπάνια ακούς να παίζονται από ελληνικά μουσικά σύνολα…

Ενώ η ατμόσφαιρα άρχισε να «ζεσταίνεται» και ο κόσμος να έχει ενεργό συμμετοχή, ξαφνικά το γκρουπ «βαράει φινάλε» καθώς ακολουθούσε άλλο πρόγραμμα! Κι από το «soul-funk» ήρθε «καπάκι» ένα αξιόλογο σύνολο εγχόρδων που έπαιξε εξαιρετικά έργα Βιβάλντι…

Με δυό λόγια, από το… όλον kitsch της διοργάνωσης, απουσίαζε και η όποια αισθητική, καθώς το «πάντρεμα» των μουσικών ειδών ήταν εντελώς… αούμπαμπα!

Άραγε, πόσο δύσκολο είναι να γίνει στον Πειραιά μία καλά οργανωμένη καλλιτεχνική εκδήλωση και πόσο… τόλμημα θεωρείται να προβληθούν σωστά οι νέες καλλιτεχνικές δυνάμεις του τόπου;

Τέλος, είναι πολύ περίεργο, που ο τόπος που επί σειρά δεκαετιών τροφοδοτεί τον Πολιτισμό και την Τέχνη, να μην έχει τη δυνατότητα να υπερασπίσει μία απλή συναυλία, λες και κάποιοι θέλουν τον Πειραιά στην άκρη, σαν πόλη β’ κατηγορίας. Κρίμα…