Τύπος Πειραιώς - Ενημέρωση

Άφησε τη Θεσσαλονίκη του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος…

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στις 11/08/2020

Απεβίωσε σήμερα και θα κηδευτεί την Πέμπτη – Ήταν 89 χρόνων – Αρνήθηκε το Βραβείο Γραμμάτων

|> Έφυγε σήμερα στα 89 του χρόνια, ένας λόγιος που “ζωγράφιζε” την ελευθερία στην έκφραση. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο ποιητής της Θεσσαλονίκης, ο οποίος υπήρξε και λογοτέχνης και μελετητής και μεταφραστής και κριτικός και εκδότης. Ένας σωστός άνθρωπος των Γραμμάτων, που άφησε εποχή. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος αντιμετώπιζε περιπέτεια με την υγεία του, αλλά δεν το έβαζε κάτω!

Γεννήθηκε το 1931 και είχε σκοπό να σπουδάσει Θεολογία, αλλά τον “έκλεψε” η Φιλολογία. Αποφοίτησε από το ΑΠΘ το 1954, αλλά δεν άσκησε το επάγγελμα του καθηγητή. Προτίμησε να γίνει βιβλιοθηκάριος για να παραιτηθεί μετά από 9 χρόνια και να πει πως “είναι κατάρα να είναι κάποιος υπάλληλος”!

Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1949, με τη δημοσίευση του ποιήματος «Βιογραφία» στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Μορφές». Το 1950 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχή των ισχνών αγελάδων». Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε το περιοδικό «Διαγώνιος» που κυκλοφόρησε ως το 1983, και το 1962 δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο «Εκδόσεις της Διαγωνίου», προτείνοντας και εκδίδοντας σημαντικούς λογοτέχνες. (Νίκος – Αλέξης Ασλάνογλου, Γιώργος Ιωάννου, Περικλής Σφυρίδης, Σάκης Παπαδημητρίου κ.ά).

Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονα ερωτική διάθεση και επιρροές από το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη. «Πάντως, η βασικότερη διαφορά είναι ότι ο Καβάφης είναι φιλήδονος, ενώ εγώ γράφω για την αγωνία της ερωτικής στέρησης», έλεγε .

Το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για την προσφορά του τόσο στην πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης αλλά και γενικότερα στα ελληνικά Γράμματα. Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του «Εναντίον» από το 1979 όπου αναφέρει:«Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατωτέρου μου και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας».

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: