Μενίδι, Βρίσα, Eurogroup

|> Στέλιος Κοπανίδης

|> Ενα πέπλο ομίχλης απλώνεται μήνα Ιούνιο σε όλη την Ελλάδα, η οποία επιζητεί απεγνωσμένα ελπίδα σε ένα αβέβαιο και ζοφερό περιβάλλον που την καταρρακώνει και τη θρυμματίζει. Πόνος, θλίψη, δάκρυα παντού. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Από το Μενίδι που βρίσκεται σε εμφυλιακή κατάσταση, απότοκο του χαμού ενός μικρού αγγέλου που το νήμα της ζωής του κόπηκε τόσο τραγικά και τόσο απλά; Συσσωρευμένα και άλυτα προβλήματα σε μια περιοχή λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, θύμα κι αυτή της κρατικής αναλγησίας δεκαετιών.

Καλοκαίρι και καταχνιά στη Λέσβο, που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές που της άφησε το χτύπημα του Εγκέλαδου. Ενα νησί ανθρωπιάς που δοκιμάστηκε (και δοκιμάζεται) υπέρμετρα από την προσφυγική κρίση και η ανταμοιβή που εισέπραξε ήταν η μανία των στοιχειών της φύσης. Στη Βρίσα, το πανέμορφο κάποτε κεφαλοχώρι του νησιού, τον πόνο για τον θάνατο της 43χρονης μάνας διαδέχεται η αβεβαιότητα για το αύριο. Οσο για την κρατική αρωγή, αυτή αποτυπώνεται ανάγλυφα στο πρόσωπο της συζύγου της 43χρονης για τον οποίο χρειάστηκε να γίνει έρανος προκειμένου να έρθει στην Αθήνα για να υποβληθεί σε εγχείρηση.

«Καλοκαίρι και καταχνιά», όπως θα έλεγε και ο Τένεσι Ουίλιαμς, παντού. Από τα τελευταία στοιχεία-σοκ για την ανεργία που ανακοίνωσε το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ έως στα αποτελέσματα της συνόδου του Eurogroup. Το διά ταύτα; Μηδέν εις το πηλίκον, που μεταφράζεται σε «αγορά χρόνου» εκατέρωθεν. Για τη μεν ελληνική κυβέρνηση, που στον βωμό του πολιτικοκομματικού παιγνίου έσπευσε να θριαμβολογήσει θυσιάζοντας ρυθμό ανάπτυξης 1,5%, δηλαδή δυνητική απώλεια 2,5 δισ. ευρώ, με αντιστάθμισμα έναν αόριστο μηχανισμό προσαρμογής ανάπτυξης συνδεδεμένο με την… ελάφρυνση χρέους. Για δε τους δανειστές, πολύτιμος χρόνος έως τα τέλη Σεπτεμβρίου που θα διεξαχθούν οι εκλογές στη Γερμανία προς όφελος βεβαίως της γερμανικής κυβέρνησης, με χρήματα, όμως, των Ελλήνων φορολογουμένων λόγω των νέων μνημονιακών μέτρων που ψηφίστηκαν πρόσφατα από την Ελληνική Βουλή. Παράλληλα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαμηνύει ότι για να περιληφθούν τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης απαιτείται μεγαλύτερη αποσαφήνιση των μέτρων για την περιβόητη ελάφρυνση του χρέους.

Και ενώ για την Ελλάδα συνεχίζεται η καταχνιά, για την Ευρωζώνη, της οποίας είμαστε μέλη, τα πράγματα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Η οικονομία της αναπτύσσεται με ρυθμούς κατά μέσο όρο 1,9%, ενώ η ανεργία να έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2009. Η σύγκριση Ελλάδας – Ευρωζώνης είναι αυτή δύο κόσμων πλήρως αντίθετων, που όμως μοιράζονται και χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα… Η Ευρωζώνη, λοιπόν, γυρίζει σελίδα και όχι η Ελλάδα -όπως έσπευσε να δηλώσει ο πρωθυπουργός- η οποία παραμένει εγκλωβισμένη στη φτωχοποίηση και στην περιθωριοποίηση. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού «η Ελλάδα γυρίζει σελίδα, έχουμε μια συμφωνία που ανταποκρίνεται στις θυσίες του ελληνικού λαού» ακούγονται παράταιρες με την κατάσταση που βιώνει ο ελληνικός λαός, ο οποίος καταρρέει ενώπιον της σκληρής πραγματικότητας. Αλλωστε πόσες φορές έχει ακούσει από το 2010 παρόμοιες επωδούς. Απειρες και απ’ όλους όσους διαχειρίστηκαν τα του οίκου μας την ατέρμονη περίοδο της κρίσης.

Καλοκαίρι και καταχνιά και για 400 χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένα εργαζόμενο μέλος. Γι’ αυτές η σελίδα δεν γυρίζει, όπως και για το 30% των συμπολιτών μας που παλεύουν με το τέρας της ανεργίας και το 90% εξ αυτών (μακροχρόνια άνεργοι) δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη είτε με τη μορφή επιδόματος ανεργίας είτε ως επιδότηση απασχόλησης. Την ίδια στιγμή οι νέοι μας, η ελπίδα για το μέλλον της χώρας, αναζητούν τη Γη της Επαγγελίας σε ξένους τόπους, καθώς η ανεργία όσων έχουν την ατυχία να μένουν στην πατρίδα τους αγγίζει το 70%.

Καλοκαίρι και καταχνιά ακόμη και στον… καιρό. Ξαφνικά ενώ λάμπει ο ήλιος σκοτεινιάζει και αρχίζει να βρέχει. Σαν να κλαίει ο ουρανός για τα δεινά που υφίσταται αυτός ο τόπος… Πώς προοιωνίζεται, λοιπόν, το μέλλον για την Ελλάδα; Αλλά πώς μπορείς να προβλέψεις το αύριο όταν το παρόν φαντάζει πλέον εφιαλτικό; Οπως άλλωστε έχει πει ο Φραντς Κάφκα «αφήστε το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του»…