Παντελώς απούσα η δημοσιογραφία

|> Δημήτρης Καπράνος

|> Μια μόνο ερώτηση από έναν Έλληνα και έναν Τούρκο δημοσιογράφο δέχθηκαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ταγίπ Ερντογάν. Και οι δυο ερωτήσεις ήταν “προ-κατ”.

Μια από το κρατικό (πάντα) Αθηναϊκό Πρακτορείο και μια από τον απολύτως ελεγχόμενο τουρκικό Τύπο.

Να σας ενημερώσω ότι το ΑΠΕ, εκτός των άλλων, εκδίδει και περιοδικό (άντε, να ξαναβγάλετε και την “Ραδιοτηλεόραση” και το “Ραδιοπρόγραμμα”) για να μη μας λείψει η αντικειμενική και ακηδεμόνευτη ενημέρωση!

«Και τί δεν κόφτει εσένανε που έγιναν μόνο δυο ερωτήσεις; Ήσουν εκεί και δεν σου δόθηκε ο λόγος;», θα μου πείτε. Δεν ήμουν εκεί, αλλά επειδή είμαι κοντά πενήντα χρόνια στο ρεπορτάζ και στο πεζοδρόμιο, μπορώ να εκφράσω την λύπη μου για το κατάντημα της ελληνικής δημοσιογραφικής οικογένειας.

Ούτε μια ερώτηση στον σφαγέα της ενημέρωσης για τις δεκάδες Τούρκους συναδέλφους μας, που σαπίζουν στις φυλακές της “δημοκρατικής Τουρκίας”.

Ούτε μια παρέμβαση, ούτε μια αφίσα, ούτε ένα πανό από την ΕΣΗΕΑ για τους βασανισμένους και διωκόμενους Τούρκους συναδέλφους μας.

Δεν υπήρχε περίπτωση στα δικά μας τα χρόνια, να έλθει εδώ ο Ερντογάν, να έχει πετσοκόψει τους δημοσιογράφους και να έχει φιμώσει τον Τύπο και να δεχθεί το σωματείο μας να κάνουν τα μέλη του την “γλάστρα” μπροστά στο τζάκι του μεγάρου Μαξίμου!

Υπήρχε ξένος δημοσιογράφος που να μην την πέφτει” σε οποιονδήποτε υπουργό της χούντας που τολμούσε να βγει στο εξωτερικό;

Δεν υπήρχε μέρα που οι πρεσβείες της χώρας μας στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις να μη δεχθούν κάποια ενόχληση από τους ντόπιους δημοσιογράφους για την φίμωση του Τύπου στην Ελλάδα!

Στενοχωριέμαι γιατί ο Πρωθυπουργός αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχουν στα επιτελεία τους έμπειρους δημοσιογράφους. Πώς και δεν τους θύμισαν ότι θα έπρεπε, ανάμεσα στις τόσες “μπηχτές” που έπεσαν βροχή στις ανταλλαγές χαιρετισμών και δηλώσεων να πουν ότι «Η Ελλάδα είναι χώρα ευρωπαϊκή, κράτος δικαίου και σε ένα τέτοιο κράτος η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και το ίδιο και τα ΜΜΕ!»;

Ας μου επιτρέψουν οι συνάδελφοι να παραμένω με την πικρία ότι δεν λάβαμε θέση απέναντι στα όσα υφίστανται οι Τούρκοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι διώκονται απηνώς από τον Τούρκο ηγέτη.

Η ΕΣΗΕΑ, για να εξηγούμεθα, δεν είναι ένα απλό συνδικαλιστικό σωματείο. Είναι, κυρίως, πνευματικός βωμός, είναι ένα συλλογικό όργανο δημοκρατικών και σκεπτόμενων ανθρώπων, οι οποίοι οφείλουν να έχουν λόγο στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Δυστυχώς, η ελληνική δημοσιογραφία έλαμψε δια της απουσίας της και έχασε μια ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν έχει τελείως απολέσει τον προσανατολισμό της. Κρίμα…