ygeiamou.gr |> Ελπιδοφόρα είναι τα αποτελέσματα χειρουργικής μεθόδου που εφαρμόζει στην Ελλάδα ο χειρουργός Γρηγόρης Τσιώτος (φωτό), διευθυντής της Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου “Μητέρα” και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Παγκρέατος, μετατρέποντας τους λεγόμενους «ανεγχείρητους» όγκους του παγκρέατος σε εγχειρήσιμους.

Ο καρκίνος του παγκρέατος, παρότι σπανιότερος (ένας ασθενής ανά 30.000 πληθυσμού), παρουσιάζει τελευταία αυξημένη συχνότητα. Σε 10 χρόνια αναμένεται να αποτελέσει την τρίτη αιτία θανάτου από καρκίνο. Αφορά ισότιμα άνδρες και γυναίκες. Συνηθέστερα εμφανίζεται στην 5η-7η δεκαετία της ζωής. Σε αντίθεση με άλλους καρκίνους, στην περίπτωση του καρκίνου του παγκρέατος δεν υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες (π.χ. πνεύμονας-κάπνισμα, ήπαρ-οινόπνευμα).

Η επιστημονική ομάδα του δρ Τσιώτου πρόσφατα δημοσίευσε νέα δεδομένα που αφορούν ελληνικά περιστατικά στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Surgery.

Η δημοσίευση αφορά 40 ασθενείς που χειρουργήθηκαν από τον Ιανουάριο 2014 έως τον Οκτώβριο 2021 και τα αποτελέσματα όχι απλά εντάσσονται εντός των διεθνώς απαραίτητων ποιοτικών ορίων, αλλά σε πάρα πολλές παραμέτρους αξιολόγησης ξεπερνούν τα διεθνή κριτήρια αναφοράς (benchmark outcomes). Τα διεθνή κριτήρια αναφοράς θεσπίζονται από τους κορυφαίους παγκοσμίως χειρουργούς παγκρέατος, θέτοντας τους απαραίτητους όρους και προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται, προκειμένου να επιτρέπεται η πραγματοποίηση τέτοιων απαιτητικών και δυνητικά επικίνδυνων επεμβάσεων.

Από το 2019, τα αποτελέσματα των πρώτων 24 ασθενών στους οποίους εφαρμόστηκε η απαιτητική τεχνική μετατροπής των ανεγχείρητων όγκων σε εγχειρήσιμους με αφαίρεση και των γειτονικών εμπλεκομένων φλεβών δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Journal of Pancreatic Cancer, αποτελώντας την πρώτη από την Ελλάδα δημοσίευση στη διεθνή ιατρική βιβλιογραφία στο ειδικό αυτό θέμα, ενώ ακολούθησαν και άλλες δύο πρωτοποριακές για την Ελλάδα δημοσιεύσεις (2020, 2022) για μετατροπή ανεγχείρητων όγκων σε εγχειρήσιμους με αφαίρεση εμπλεκόμενων αρτηριών.

Η νέα δημοσίευση στο Frontiers in Surgery αποτελεί μια ακόμη σημαντική συνεισφορά στη διεθνή βιβλιογραφία, κατοχυρώνοντας τη θέση της χώρας μας στην πολύ μικρή και ιδιαιτέρως επιλεγμένη κοινότητα χειρουργικών ομάδων παγκοσμίως που ασκούν με ασφάλεια την πλέον προχωρημένη και απαιτητική παγκρεατική χειρουργική. Παράλληλα, αποδεικνύει την αφοσίωση του κ. Τσιώτου και της ομάδας του στην αντιμετώπιση πολύπλοκων περιστατικών καρκίνου του παγκρέατος, καθώς σταθερά εδώ και μια δεκαετία επιδίδονται στην εφαρμογή αυτών των απαιτητικών επεμβάσεων.

«Η αφαίρεση παγκρέατος (έστω και χωρίς να χρειάζεται αφαίρεση εμπλεκόμενων αγγείων) είναι κατά πολύ η δυσκολότερη και η πιο δυνητικά επικίνδυνη εγχείρηση στην κοιλιά», εξηγεί ο διευθυντής της Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου “Μητέρα”.

Ο βαθμός δυσκολίας υπερπολλαπλασιάζεται όταν χρειάζεται να αφαιρεθούν και μεγάλες αρτηρίες ή φλέβες μαζί με τον όγκο. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που οι συγκεκριμένες εγχειρήσεις γίνονται σε πάρα πολύ λίγα νοσοκομεία στον κόσμο.

«Πρέπει λοιπόν, μία χειρουργική ομάδα να έχει αποδείξει την άριστη εφαρμογή των εγχειρήσεων αυτών με πολύ χαμηλές επιπλοκές, πριν αποπειραθεί να επεκταθεί σε αφαίρεση φλεβών, δηλαδή στην μετατροπή των ανεγχείρητων όγκων σε εγχειρήσιμους», συμπληρώνει ο κ. Τσιώτος.

Και καταλήγει λέγοντας: «Η παρούσα επιστημονική δημοσίευση σειράς περιστατικών σε μια έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση, έχοντας αξιολογηθεί και αναγνωρισθεί προηγουμένως από παγκοσμίως γνωστούς καθηγητές παγκρεατικής χειρουργικής και τις αντίστοιχες κριτικές επιτροπές (peer review), έρχεται ως επιστέγασμα της μακρόχρονης κλινικής μας εμπειρίας και αφοσίωσης σε αυτές τις απαιτητικές επεμβάσεις. Τώρα πλέον, διενεργούμε τέτοιες εγχειρήσεις πολύ συχνότερα από ό,τι στο παρελθόν βασιζόμενοι στην συλλογικά πολύ αυξημένη εμπειρία της σταθερής μας ομάδας. Έτσι, οι ακραία απαιτητικές αυτές εγχειρήσεις, γίνονται πλέον με μία ‘κανονικότητα’ και με πολύ καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι στην αρχή της εμπειρίας μας. Για εμάς, πρωταρχικός στόχος είναι να αυξάνουμε τον αριθμό των ασθενών με ανεγχείρητους όγκους τους οποίους μπορούμε να μετατρέψουμε σε εγχειρήσιμους, βελτιώνοντας σημαντικά το προσδόκιμο ζωής τους».