Με ένα “κύριε”, καθάρισες!

|> Αντώνης Χαζάπης

|> Παρακολούθησα τις δηλώσεις που έκανε ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, βγαίνοντας από το Μαξίμου. Εκείνο το δύσκολο βράδυ που ο υπουργός Φίλης έφαγε μία πόρτα πιο μεγάλη απ’ το μπόι του, ένας από τους ρεπόρτερ που κάλυπταν την συνάντηση φώναζε όλη την ώρα «Αρχιεπίσκοπε, λύθηκε το ένα θέμα;» Κι αργότερα: «Και με τούτο και με εκείνο τι θα γίνει Αρχιεπίσκοπε;».

Τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, που είναι από το καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας «και πάσης Ελλάδος» τον προσφωνούμε ή τον αποκαλούμε «Μακαριότατο».  Άντε το πολύ – πολύ, αν κολλήσει το μυαλό σου, να τον πεις «Σεβασμιότατο», αν κι αυτός είναι τίτλος για τους μητροπολίτες.

Σύμφωνα με τους κανόνες ευπρέπειας δεν λέμε δηλαδή υπουργέ, δήμαρχε, συνταγματάρχη, ταξίαρχε, αρχηγέ κ.ο.κ. Αλλά κύριε υπουργέ, κύριε δήμαρχε, κύριε συνταγματάρχα. κύριε ταξίαρχε, κύριε αρχηγέ. Αλλά δεν προσφωνούμε… κύριε γιατρέ! Αν δεν θέλεις ή δεν ξέρεις τον τίτλο, το βαθμό κ.λπ. τον αποκαλείς με το επίθετό του. Μπορείς να πεις άνετα και χωρίς παρεξήγηση κύριε Τσίπρα, κύριε Μητσοτάκη ή κύριε Φίλη και «καθάρισες». Άρα ο ρεπόρτερ θα μπορούσε να πει «κύριε Ιερώνυμε» και τα κάλυπτε όλα!

Τον συγγενή σου, τον φίλο σου τον φωνάζεις με το μικρό του όνομα. Αν υπάρχει οικειότητα λες «γιατρέ μου», «στρατηγέ μου» κλπ.

Δεν ξέρω αν ο ρεπόρτερ ήταν από όσους κάλυπταν θέματα του υπουργείου Παιδείας ή του πολιτικού ρεπορτάζ. Όπως και να είναι χρειάζεται ένα βιβλίο Ελληνικής Γλώσσας. Είτε ο Μακαριότατος είτε ο υπουργός πρέπει να το ξανασκεφτούν. Μπροστά τους ήταν ένα παράδειγμα που χρειάζεται ειδική εκπαίδευση. Αυτό το «παράδειγμα» ας το λάβουν υπ΄όψιν τους οι επιτροπές αναθεώρησης των βιβλίων…