Ας δουν τους απελπισμένους πώς περιμένουν μία αχτίδα φωτός από την “προχωρημένη” θεραπεία

Αλ. Αρδαβάνης* |> Φτερούγισε από χαρά η καρδιά του, είπε, και ξεκίνησε να σχεδιάσει μια θεραπεία από εκείνες τις “επαναστατικές”. Η θεραπεία έχει δυσπρόσιτο κόστος, αλλά όλα δείχνουν ότι το αξίζει.

Φτερούγισε η καρδιά του, είπε, αλλά αμέσως πάγωσε· θα χρειαζόταν γύρω στη μία ώρα για να τη υποβάλει ηλεκτρονικά και γύρω στο εικοσαήμερο για να εγκριθεί. Ύστερα θα έπρεπε να ενημερώσει ο ίδιος τον άρρωστο και να του δώσει τις σχετικές οδηγίες σε επόμενο ραντεβού -αυτά προβλέπουν οι τελευταίοι νόμοι και ερμηνευτικές εγκύκλιοι· όλα με στόχο τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης.

Όμως η θεραπεία αυτή είναι ό,τι πιο προχωρημένο σήμερα για τη συγκεκριμένη αρρώστια, τριπλασιάζοντας την επιβίωση με άριστη ποιότητα ζωής συγκριτικά με τις μέχρι πρόσφατα διαθέσιμες σχετικές θεραπείες. Ωστόσο, απ’ έξω περιμένουν από το πρωί καμπόσοι απελπισμένοι και στους ορόφους άλλοι πολλοί περιμένουν μια αχτίδα ελπίδας.

Λέει ο γιατρός: και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι. Λέει και έτσι πρέπει· αλλά δεν γίνονται όλα, και το ξέρει.
-Ιεράρχηση γιατρέ, ιεράρχηση -εξωτερική προειδοποίηση.

Τον βλέπω να κλείνει τα μάτια και το γκρίζο κεφάλι τρέμει σα να περνάει ρεύμα υψηλού βολτάζ. Τον ακούω να μουρμουρίζει: γιατί τόσος παραλογισμός ή μήπως κάθε άλλο παρά παραλογισμός; Γιατί δε λένε ξεκάθαρα τι θέλουν;
Μήπως κάποια Πέμπτη Φάλαγγα κακουργεί στα πηχτά σκοτάδια; Ευτυχώς ήρθαν και τον έβγαλαν από τις μαύρες σκέψεις καμπόσοι νικητές -από Τύχη ή με τη βοήθειά του.

Αμφιταλαντεύτηκε βέβαια ο γιατρός αλλά μαντέψτε τι αποφάσισε. Εγώ δε θα σας πω, αφού οι μέρες κρίσιμες ξανά και πολλοί γύπες περιμένουν ανυπόμονα από την άλλη πλευρά της χαράδρας.