Τα διαρκή δεσμά

|> Νίκος Σίμος

|> Είναι ίδιον των κυβερνήσεων -κυρίως δε όταν αντιλαμβάνονται ότι η αποτυχία τους είναι μεγάλη σε σχέση με τις εξαγγελίες τους- να εξωραΐζουν την πραγματικότητα. Εκείνο που φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει, παρασυρμένοι από την δίνη της κυβερνητικής ευφορίας ότι βγαίνουμε από τις αγορές οσονούπω, είναι η απάντηση που είχε δώσει ο κατά τα άλλα συμπαθών την ελληνική κυβέρνηση Επίτροπος Μοσκοβισί όταν ένας Έλληνας ευρωβουλευτής τον είχε ρωτήσει για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία.

Τι είχε πει ο Γάλλος (που οι δηλώσεις του ήσαν ταυτόσημες με εκείνες εκπροσώπου της Κομμισσιόν); Ότι ακόμη και αν βγει από τα Μνημόνια η Ελλάδα, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ θα τελεί υπό επιτροπεία, μέχρις ότου ξεπληρώσει το 75% τουλάχιστον των δανείων που έχει λάβει. Με άλλα λόγια κράτη και κοινοτικοί Θεσμοί είναι κατωχυρωμένοι για τα δανεικά που μας έχουν δώσει.

Οι σαφείς αυτές αναφορές συνιστούν μία προειδοποίηση προς τη χώρα και την κυβέρνηση αλλά και τις κυβερνήσεις που θα διαδεχθούν την σημερινή. Τούτο σημαίνει ότι ούτε η απαλλαγή από την μνημονιακή επιτήρηση ούτε και η πολυδιαφημιζόμενη έξοδος στις αγορές απαλλάσσουν την χώρα από την συνεχή εποπτεία των δανειστών. Παρακολούθηση που βεβαίως συνεπάγεται και παρεμβάσεις κάθε φορά που θα παρατηρούνται δημοσιονομικές παρεκκλίσεις ή υπερβολές δαπανών, που θα θεωρούνται επικίνδυνο οικονομικό πλαίσιο που δεν θα εξασφαλίζει τα δικαιώματα των δανειστών.

Όλα αυτά σημαίνουν και κάτι άλλο ιδιαιτέρως σημαντικό. Ότι προκειμένου να απαλλαγούμε από την στενή αυτή επιτήρηση απαιτείται η αποπληρωμή του 75% του χρέους. Με την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία και την βαθειά ύφεση μέσα στην οποία «κολυμπάει», η ευρωπαϊκή επιτροπεία θα είναι περίπου διαρκής, λαμβανομένου υπ΄ όψιν ότι η καλύτερη προοπτική, επειδή έχει αποκλεισθεί κούρεμα του χρέους, είναι η χρονική παράταση της εξόφλησης των δανειακών υποχρεώσεων. Επομένως θα απαιτηθεί η οικονομική δράση, κάτω μάλιστα από άλλες συνθήκες, τουλάχιστον δύο γενεών προκειμένου να έχουμε, ως χώρα, μία πραγματικά αυτόνομη δημοσιονομική πορεία.

Ασφαλώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι περισσότερο αισιόδοξα αν η χώρα ήταν σε θέση να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο θα επέτρεπε την ταχύτερη εξόφληση των δανειακών μας υποχρεώσεων, με ίδιους πόρους και όχι, όπως σήμερα, με συνεχή αναδιάρθρωση των δανείων που συνεπάγεται διαρκείς δεσμεύσεις.

Αντιθέτως σήμερα το παραγωγικό μοντέλο είναι οι πρόσκαιρες επενδύσεις σε μπαρ, καφετέριες και ταβέρνες και σε υπηρεσίες γενικώς που δεν παράγουν κάποιο εθνικό προϊόν, ενώ και οι ξένες επενδύσεις ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα, όπως διαπιστώνουμε.

Το συμπερασμα με τα σημερινά δεδομένα είναι θλιβερό. Διότι επιτροπεία είναι ένα άλλο είδος οικονομικής κατοχής, με δική μας μάλιστα ευθύνη.