Ον βούλεται απολέσαι…

|> Στέλιος Κοπανίδης

|> Τις παλιές εποχές, ομάδες ηθοποιών περιόδευαν ανά την επαρχία και έδιναν θεατρικές παραστάσεις. Οι μικροί αυτοί θίασοι, τα λεγόμενα «μπουλούκια», ψυχαγωγούσαν και διασκέδαζαν το φιλοθεάμον κοινό, ενώ αυτό που τα χαρακτήριζε ήταν οι ατάκες των ηθοποιών τους.

Σήμερα «μπουλούκια» δεν υπάρχουν και αυτόν τον ρόλο έχουν αναλάβει οι πολιτικοί μας, κυρίως αυτοί που κατέχουν κάποιον υπουργικό θώκο. Αρτος και θεάματα και επειδή άρτος δεν υπάρχει προσφέρουν απλόχερα θεάματα, εκτοξεύοντας ασυναρτησίες, εν είδει ατάκας, και… όποιον πάρει ο Χάρος. Μόνο που οι πολίτες δεν γελάνε ούτε διασκεδάζουν με τις ατάκες των πολιτικών μας, αλλά παγώνουν, κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Οι πολιτικοί μας δεν διαφέρουν απ’ τα «μπουλούκια», άλλωστε ως περιοδεύοντες θίασοι συμπεριφέρονται, με μια διαφορά. Τα «μπουλούκια» επιτελούσαν το έργο τους, αυτό της ψυχαγωγίας, εν αντιθέσει με το σημερινό πολιτικό προσωπικό που διαθέτει για κακή της τύχη η χώρα μας.

Τελευταίο κρούσμα αμετροέπειας, ο υφυπουργός Παιδείας, Κώστα Ζουράρις, ο οποίος είπε: «Νομίζετε ότι γενικώς δεν απειλούμεθα εκτός από κάποια 16 νησιά που ζητά ο Ερντογάν, αυτό δεν είναι τίποτα. Το να χάσεις νησιά δεν είναι σπουδαίο. Τα ξαναπαίρνεις».

Μάλιστα, πολύ ωραία … Όπως κύριε υφυπουργέ ξαναπήραμε την Ιμβρο και την Τένεδο και δεν το ξέρουμε. Και συνέχισε: «Επομένως τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε και αν τα πάρουν τα πήραν…». Τόσο απλά, αν τα πάρουν τα πήραν!..

Σιγά τώρα, για μια Κάσο, μια Γαύδο, μια Ρω, μια Νίσυρο, ένα Καστελλόριζο θα χαλάσουμε τον κόσμο. Τι είχαμε, τι χάσαμε. Άσε που τα δύο τελευταία (Νίσυρος, Καστελλόριζο) είναι στιγματισμένα. Στη μεν Νίσυρο πλέχθηκε το ειδύλλιο Αλέξη Τσίπρα – «Μπούλη» Καμμένου, στο δε Καστελλόριζο εκφώνησε ο Γιώργος Παπανδρέου τον… επικήδειο εισόδου της χώρας στο Μνημόνιο.

Πριν Ζουράρις λαλήσει είχε προηγηθεί ο κ. Παρασκευόπουλος, τέως υπουργός και νυν βουλευτής, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της αποποινικοποίησης του καψίματος της Σημαίας. Όχι της ναζιστικής με τη σβάστικα, αλλά της ελληνικής. Στον δε κ. Παρασκευόπουλο έσπευσε να συμπαρασταθεί, ένας άλλος υπουργός, αυτός νυν, ο Γιάννης Τσιρώνης. Τι είπε ο κ. Τσιρώνης; «Άλλο πράγμα η σημαία που είναι αναρτημένη σ’ έναν ιστό δημόσιο και άλλο πράγμα η σημαία που αγοράζω από τον Κοκκώνη», λες και η σημαία που είναι αναρτημένη είναι φτιαγμένη στο χέρι σταυροβελονιά και δεν είναι αγορασμένη από τον Κοκκώνη. Τελικά, αυτό που λένε «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» ταιριάζει γάντι με την περίσταση.

Για να μην θυμηθούμε τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, που είχε αποκαλέσει «Μακεδονία» τη FYROM (Σκόπια), δήλωση για την οποία είχε ζητήσει την παραίτησή του ο Πάνος Καμμένος. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν τώρα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκυβερνήτης δείξει την ίδια ευαισθησία και ζητήσει την παραίτηση Ζουράρι, που προέρχεται από τους κόλπους του κόμματός του. Και βεβαίως όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η προπαγανδα της FYROM κατά της Ελλάδας καλά κρατεί, ο Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάννης και ζητεί αναθεώρησή της, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες να επαναρχίσει ο διάλογος για το Κυπριακό.

Όπως είχε πει ο Ζοζέφ Ντε Μεστρ, Γαλλοϊταλός διπλωμάτης και φιλόσοφος, «κάθε χώρα και κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει». Η αλήθεια είναι ότι σαν λαός έχουμε κάνει άπειρα λάθη, από τη μεταπολίτευση κυρίως και μετά. Αλλά, έλεος Ντε Μεστρ, όσα λάθη κι αν έχουμε κάνει, αυτοί όπως και όλοι οι προηγούμενοι που μας κυβέρνησαν, σίγουρα ΔΕΝ μας αξίζουν.