“Τρομοκράτης” ήταν ο Κατσίφας, όπως και οι: Ισαάκ, Σολωμού, Καραολής και Δημητρίου…

|> Στέλιος Κοπανίδης

|> Εσχάτως η λέξη «τρομοκρατία» χρησιμοποιείται κατά κόρον για οποιαδήποτε ενέργεια, ακόμη και όταν μεμονωμένοι άνθρωποι αντιδρούν για οποιοδήποτε γεγονός ή διαμαρτύρονται για καταπάτηση ελευθεριών ή στοιχειωδών ατομικών ή συλλογικών δικαιωμάτων. Ωστόσο ο ακριβής όρος τρομοκρατία είναι το σύνολο πράξεων βίας που διαπράττονται από κάποια ή κάποιες οργανώσεις με σκοπό να δημιουργηθεί κλίμα ανασφάλειας στους πολίτες.

Επίσης τρομοκρατία είναι ο τρόπος διακυβέρνησης με την εφαρμογή βίαιων και σκληρών μέτρων, ακόμη και αντικοινωνικών. Υπό αυτήν την έννοια τρομοκρατία είναι και αυτή που υφίσταται ο ελληνικός λαός από την εφαρμογή των Μνημονίων και των επαχθών μέτρων λιτότητας. Υπενθυμίζεται ότι η λέξη τρομοκρατία αποδόθηκε σε δύο περιόδους της Γαλλικής Επανάστασης, η πρώτη το 1792 με την πρωσική εισβολή και η δεύτερη -και γνωστότερη- αφορά την περίοδο 5 Σεπτεμβρίου 1793 – 28 Ιουλίου 1794 κατά την οποία εξοντώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες οι Γιρονδίνοι από τους Ορεινούς. Την περίοδο εκείνη 40.000 Γάλλοι οδηγήθηκαν στο ικρίωμα όταν ο Ροβεσπιέρος με νόμο στέρησε τους κατηγορούμενους από κάθε δικονομική εγγύηση.

Πριν από λίγες ημέρες ο όρος τρομοκράτης αποδόθηκε από τον Αλβανό πρωθυπουργό στον Βορειοηπειρώτη Κων. Κατσίφα, ο οποίος έπεσε νεκρός από τα πυρά της αλβανικής αστυνομίας, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες – γιατί βεβαίως οι αιτιάσεις που επικαλούνται τα Τίρανα είναι μονομερείς και αναπόδεικτες.

Ο όρος τρομοκράτες είχε αποδοθεί από την Άγκυρα και το ψευδοκράτος στους Κύπριους αγωνιστές Τ. Ισαάκ και Σ. Σολωμού, οι οποίοι τον Αύγουστο του 1996 δολοφονήθηκαν από τους «Γκρίζους Λύκους» στη Δερύνεια κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης. Όπως «τρομοκράτες» ήταν για τους Άγγλους αποικιοκράτες οι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα Μιχ. Καραολής και Ανδρ. Δημητρίου που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν. Όπως «τρομοκράτες» θεωρούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι κάθε ανελεύθερου και αυταρχικού καθεστώτος.

Γενικά ο όρος τρομοκράτης χρησιμοποιείται εναντίον κάθε μειονότητας και κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής που διεκδικεί τα δικαιώματά της και κάθε λαού που βρίσκεται στα δεσμά ενός άλλου κράτους-δυνάστη.

Στις αλβανικές αιτιάσεις έσπευσε να προσφέρει αρωγή και μέρος του εγχώριου πολιτικού συστήματος, ενώ τέως υπουργός, ο οποίος… πρωτοστάτησε στην αναγέννηση της ελληνικής Παιδείας (μέχρι την μετά επαίνων εκπαραθύρωσή του από το υπουργείο), παρέδωσε και μαθήματα Ιστορίας κατά το δοκούν περί Αλβανίας και Βορείου Ηπείρου.

Η κανονική όμως Ιστορία λέει ότι η Αλβανία δημιουργήθηκε από τους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 ως δυτικό ανάχωμα. Εμπνευστές η Ιταλία και η Αυστρία που είδαν την κρατική υπόσταση της Αλβανίας ως τη μόνη λύση για να εμποδίσουν τη Σερβία να εξέλθει στην Αδριατική. Με ωμούς εκβιασμούς των μεγάλων δυνάμεων η Αλβανία πήρε από το Μαυροβούνιο την περιοχή της Σκόδρας, από τη Σερβία όλα τα εδάφη που κυρίευσε ως το Δυρράχιο και από την Ελλάδα τη Βόρεια Ήπειρο. Έτσι σχηματίστηκε η Αλβανία.

Βεβαίως όλα άρχισαν από ένα έγγραφο που είχαν συνυπογράψει Νεότουρκοι και Αλβανοί (Αύγουστος του 1912), με το οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχωρούσε προνόμια και ουσιαστικά αναγνώριζε την ύπαρξη της αλβανικής εθνότητας – η οποία ούτως ή άλλως υπήρχε. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς οι Τούρκοι είχαν εγκλωβιστεί από τα ελληνικά στρατεύματα στα Ιωάννινα και από εκείνα του Μαυροβουνίου στη Σκόδρα. Παράλληλα ο ελληνικός στόλος εμπόδιζε στην Τουρκία την πρόσβαση διά θαλάσσης.

Συνεπώς και ενώ καμία απειλή δεν υφίστατο εκ μέρους της Τουρκίας οι Αλβανοί ανακήρυξαν την αυτονομία τους. Ιταλία και Αυστρία άδραξαν της ευκαιρίας και έθεσαν το θέμα της Αλβανίας στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου ζητώντας αλβανική αυτονομία – όπως και έγινε. Παράλληλα οι μεγάλες δυνάμεις εφάρμοσαν αποκλεισμό του Μαυροβουνίου, το οποίο εξαναγκάστηκε να παραδώσει τη Σκόδρα, ενώ η Αυστρία απείλησε με πόλεμο τη Σερβία εάν οι δυνάμεις της δεν αποχωρούσαν από την Αδριατική.

Στις 29 Ιουλίου του 1913, ακριβώς την επομένη της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, ορίστηκε διεθνής επιτροπή για να χαράξει τα σύνορα της Αλβανίας. Με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας η Βόρεια Ήπειρος, μαζί με τη νησίδα Σάσων, που ανήκε στην Ελλάδα από το 1864, δόθηκαν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Η Ελλάδα με έντονη διακοίνωση διαμαρτυρήθηκε, ωστόσο εισέπραξε τον ωμό εκβιασμό ότι αν δεν αποδεχθεί αυτή την κατάσταση θα χάσει τα νησιά του Αιγαίου!

Η «λογική» των μεγάλων δυνάμεων στηριζόταν στο ότι η Ελλάδα είχε υπερδιπλασιάσει την έκτασή της σε διάστημα μικρότερο του έτους. Με το αίμα των Ελλήνων στρατιωτών βεβαίως, αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία… Η αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Ήπειρο συνδυάστηκε με γενική εξέγερση των Βορειοηπειρωτών. Η περιοχή ανακηρύχθηκε αυτόνομη, σχηματίστηκε βορειοηπειρωτικός στρατός, ο οποίος αντιμετώπισε επιτυχώς τον αλβανικό. Η νικηφόρα έκβαση των μαχών επέτρεψε στους Βορειοηπειρώτες να διακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Όμως οι μεγάλες δυνάμεις είχαν σχεδιάσει διαφορετικά τον βαλκανικό χάρτη και με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας αναγνώρισαν την ελληνικότητα της Β. Ηπείρου, στο πλαίσιο ωστόσο του κράτους της Αλβανίας, ενώ παρέχονταν ειδικά προνόμια στον ελληνικό πληθυσμό, τα οποία βεβαίως τώρα στερείται. Αυτά όσον αφορά την Ιστορία…

Όσον αφορά την ενέργεια του Κων. Κατσίφα δεν θα την κρίνει ούτε ο γράφων ούτε ελαφρά τη καρδία ο κάθε παρατρεχάμενος, αλλά η Ιστορία. Ένα πάντως είναι βέβαιο. Ότι είχε γνώση των συνεπειών αυτής του της ενέργειας – και τουλάχιστον μόνο για αυτό αξίζει τον σεβασμό μας. Όπως τον σεβασμό μας αξίζουν όλοι όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους στην κρατική τρομοκρατία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτού του πλανήτη.

> Στη φωτογραφία σημειολογικά η Γκουέρνικα (ή Γκερνίκα, είναι θέμα προφοράς) του Πάμπλο Πικάσο. Γιατί μέσα από αυτά που αδυνατούν να ερμηνεύσουν οι πολλοί, αναδύονται οι μεγαλύτερες αλήθειες…