Υπάρχει η βούληση, αλλά δεν υπάρχουν οι προδιαγραφές για την εδώ εγκατάστασή τους

Π. Π. Ξανθίδης |> Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της τήρησης των προεκλογικών υποσχέσεών της περί ανάπτυξης, θέλησε να ενεργοποιήσει το θέμα της επιστροφής των περίπου 500 “φωτεινών μυαλών”, που ξενιτεύτηκαν στα χρόνια της κρίσης. Και σαν αντίδοτο στο “brain drain”, ανακοινώθηκε πως η ελάχιστη αμοιβή τους θα είναι 3.000 ευρώ, με χρηματοδότηση της επιχείρησης στο περίπου 70% της ελάχιστης αμοιβής για ένα χρόνο, με υποχρέωση διατήρησης του εργαζόμενου με την ίδια αμοιβή για άλλους τουλάχιστον 12 μήνες.

Πρόκειται για την πρώτη πιλοτική δράση “Ελλάδα Ξανά” που απευθύνεται σε επιστήμονες μεταπτυχιακού επιπέδου, ηλικίας 25-40 ετών, για να εργαστούν ως πρόσθετο προσωπικό σε επιχειρήσεις δραστηριοποιούμενες στην Ελλάδα, με βάση τις εξειδικευμένες ανάγκες με έμφαση στους τομείς των νέων επαυξημένων τεχνολογιών, όπου παρατηρείται σχετική έλλειψη.

Όμως η είδηση, μάλλον δεν χαροποιεί και τόσο τους ξενιτεμένους επιστήμονες και μάλιστα με επιστημονικό αντικείμενο προηγμένης τεχνολογίας!

Με δεδομένο ότι αρκετά από τα μέλη της κυβέρνησης έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό και κάποιοι ίσως να διαθέτουν μεταπτυχιακά ή διδακτορικά, γεννάται το εύλογο ερώτημα: Το σκέφθηκε καλά η ελληνική κυβέρνηση;

Υπάρχει η εντύπωση ότι η πρόταση των € 3.000+ με εγγύηση του κράτους, είναι δελεαστική; Δηλαδή, ότι κάποιος θα αφήσει τη δουλειά του, σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Αραβία και άλλες χώρες για να παλιννοστήσει;

Θα εγκαταλείψει με τις πολύ μεγαλύτερες απολαβές, την αναγνώριση των επιδόσεών του, για να επιστρέψει εδώ με κατά πολύ λιγότερα χρήματα, με έλλειψη αξιοκρατίας και με την “λίγο” περίεργη νοοτροπία του Έλληνα επιχειρηματία; Ας μην είμαστε αισιόδοξοι για την επιστροφή των επιστημόνων μας, όπως και για να κλείσει η στρόφιγγα της “διαρροής εγκεφάλων”.

Δυστυχώς, ως λαός δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε το Σήμερα, όπως και το αξίωμα πως ανάπτυξη χωρίς ικανοποιημένους εργαζόμενους δεν γίνεται! Η ανάπτυξη είναι σαν το ταγκό! “Χορεύεται” από δύο, χωρίς ο ένας να προσπαθεί να ρίξει τον άλλον.

Σε μια χώρα όπου, όταν καταργήθηκε λόγω μνημονίων ο βασικός μισθός, αμέσως πλήθος επιχειρηματιών άρχισαν να δίνουν εξευτελιστικούς μισθούς, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν άγγιζαν ούτε τα 200 ευρώ, τι μπορεί να περιμένει κάποιος επαναπατριζόμενος; Αφού ξέρει πως…

• Κάποιοι άφηναν απλήρωτους τους υπαλλήλους.
• Κάποιοι λήστευαν (στην κυριολεξία!) τα Δώρα Χριστουγέννων, από τους εργαζόμενους.
• Κάποιοι έβαζαν το προσωπικό τους, να υπογράφουν μεγαλύτερα ποσά απ’ όσα έπαιρναν.

Όταν μιλάμε για μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς «νέων επαυξημένων τεχνολογιών», αναφερόμαστε σε επιστήμονες με απαιτήσεις, οι οποίοι ή ακολουθούν ακαδημαϊκή καριέρα ή συνεργάζονται με μεγάλες εταιρείες ή και τα δύο μαζί. Και στην περίπτωση που σκεφθούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, θα θελήσουν κάτι στο περίπου εφάμιλλο.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αυτές οι επιχειρήσεις, οι οποίες δεν είναι… ψιλικατζίδικα, δεν διαθέτουν τα χρήματα για να φέρουν από το εξωτερικό έναν προχωρημένο επιστήμονα και περιμένουν την κρατική επιχορήγηση; Περίεργο…

Κάτι άλλο… Επειδή κάποιες επιστήμες είναι συνεχώς εξελισσόμενες, ο ειδικός δεν έχει στόχο μόνο την αμοιβή του, αλλά και κατά πόσο θα εξελιχθεί ο ίδιος! Διαθέτουμε τις προδιαγραφές;

Ποιός εγγυάται ότι σε αυτό το «κρατικά επιδοτούμενο» διάστημα (συν τον άλλον υποχρεωτικό χρόνο), θα μπορεί ο προσληφθείς επιστήμων να εξελιχθεί στο αντικείμενό του; Θα μπορεί να συμμετέχει σε σχετικά παγκόσμια επιστημονικά συνέδρια, τα έξοδα των οποίων θα πρέπει να καλύπτει η εταιρεία;

Επειδή ζητάμε μεταπτυχιακούς ή διδακτορικούς επιστήμονες “νέων επαυξημένων τεχνολογιών”, αυτό έχει προβλεφθεί; Τα έξοδα θα τα καλύπτει το κράτος ή μήπως ο επιχειρηματίας που δεν βάζει το χέρι στην τσέπη για να προσλάβει έναν επιστήμονα;

Μάλλον θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, κατά πόσον είναι εφαρμόσιμη αυτή η υπόθεση, επειδή εκείνοι που ασχολήθηκαν ίσως δεν φρόντισαν να αντιμετωπίσουν σφαιρικά το θέμα, όπως π.χ. μια διαπίστωση ότι: Δύσκολα θα αφήσει ο επιστήμων την καταξίωση που απολαμβάνει στη δεύτερη πατρίδα του και κυρίως την αξιοκρατία που ρυθμίζει την επαγγελματική του εξέλιξη, πέρα από μικροκομματισμούς και προσωπικές μικρότητες.

Ίσως να μην είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε και να υποδεχθούμε άτομα, τα οποία -με αντικειμενικά κριτήρια- υπερέχουν, διότι ωρίμασαν επαγγελματικά σε χώρες που δίνουν ευκαιρίες στους καταξιωμένους επιστήμονες και όχι μόνο στους “δικούς” τους…

Τέλος, αφού η κυβέρνηση δείχνει ότι έχει τη βούληση να προωθήσει ένα σχέδιο ανάπτυξης με έμφαση στους τομείς των νέων επαυξημένων τεχνολογιών, ας ρίξει μια ματιά στο άξιο επιστημονικό δυναμικό μας που ακόμη δεν έχει μεταναστεύσει. Κάποιοι εργάζονται αντί “πινακίου φακής” και κάποιοι άλλοι είναι ντελιβεράδες. Θα είναι αφ’ ενός μία αρωγή σε επιχειρήσεις που δεν έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν έναν ειδικό επιστήμονα και αφ’ ετέρου μία απόπειρα για να σταματήσει η “διαρροή εγκεφάλων”…