Σταρ για πάντα!

Τ/Π |> Ό,τι και να γράψει κανείς για το μεγαλείο της προσωπικότητας της Ζωής Λάσκαρη, είναι λίγο. Η Ζωή Λάσκαρη, ήταν “αντράκι” και “ντόμπρα”. Ένας αυθεντικός και αληθινός άνθρωπος. Μια σωστή “πριγκήπισσα”. Μία σταρ, με όλη τη σημασία της λέξεως! Και και μια ψυχούλα “έξω καρδιά”!

Ό,τι και να γράψει κανείς, για το ποιά ήταν η Ζωή Λάσκαρη στο σινεμά και στο θέατρο, δεν θα είναι παρά μία μικρή αχτίνα από τη λάμψη της.

Όσο για την προσωπικότητά της, ας δούμε τι είχε πει η ίδια κάποτε…

“Ελεύθερος είσαι, όταν δεν είσαι υποθήκη κανενός. Όταν δεν έχεις να λογοδοτήσεις, παρά μόνο στη συνείδησή σου και όταν δεν παραγεμίσεις το κεφάλι σου με ιδέες δασκάλων, καθοδηγητών, μεντόρων. Και μιλάω φυσικά για την ηθική ελευθερία και όχι την πολιτική. Αυτό το ζήτημα το έχω λύσει από πολύ μικρή. Η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου βρίσκεται εκεί, όπου όλοι αυτοί είναι απόλυτα εξαφανισμένοι“.

Την ερχόμενη Τρίτη στις 13:00 θα τελεστεί η Εξόδιος Ακολουθία στον Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι και ακολούθως η ταφή θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο.

Αυτά είχε πει η Ζωή Λάσκαρη, μεταξύ άλλων,  σε μία συνέντευξή της στη ¨Ναυτεμπορική” και στον συνάδελφο Γιώργο Σ. Κουλουβάρη, την εποχή που η μεγάλη ηθοποιός ερμήνευε την Εβραία  Ρόουζ στον ομώνυμο μονόλογο του Μάρτιν Σέρμαν (Θεατρική Σκηνή “Ζωή Λάσκαρη” – 2012). Και συνέχιζε λέγοντας:

“Οι καθοδηγητές και οι σύμβουλοι, οι παρέες διαπλοκής με τις ‘λυκοφιλίες’ παίρνω-δίνω και τα αξιοθρήνητα deals. Να φτιάχνεις τη ζωή σου, την προσωπική και την επαγγελματική, βιασμένος από την υποχρέωση σε ομάδες, παρέες, συγκροτήματα. Και έρχεται η ώρα που πας στο ταμείο, γιατί αυτοί κάτι ζητούν, κάτι επιδιώκουν, σιγά μη νοιάζονται μη γίνεις εσύ κάτι, κάποιος, που και να γίνεις δηλαδή, θα τους φιλάς τα πόδια μια ολόκληρη ζωή. Όταν φτάσεις λοιπόν στο ταμείο αυτό, για να ξεπληρώσεις τις υποχρεώσεις που έχεις στις ομάδες αυτές, οι οποίες φτιάχνουν καριέρες εν μια νυκτί, τότε είναι σαν να έχεις φτάσει στην είσοδο του γκέτο. Στην απόλυτη απώλεια της ελευθερίας σου, αφού δεν είσαι δημιούργημα σου, αλλά δημιούργημα αυτών που σε καθιέρωσαν ιδιοτελώς. Μακριά από εμάς. Το ένστικτο μας είναι αρκετό, για να μας χαρίσει την ελευθερία, να μας προφυλάξει από τον κίνδυνο και να μας σπρώξει στη χαρά, στην ευτυχία. Η ελευθερία φτιάχνεται όταν ζεις, όταν συλλέγεις εμπειρίες. Δικές σου εμπειρίες. Όταν πατάς στα δικά σου πόδια, όχι στις πατερίτσες που σου προσφέρουν οι καλοθελητές των εξουσιών. Έτσι δημιουργείς τη δική σου ζωή. Ούτε με δανεικές ιδέες, ούτε με δανεικές εμπειρίες, ούτε με πατερίτσες. Αυτό εγώ το ονομάζω ελευθερία. Αυτό που λέει ο λαός μας: Δεν φίλησα ποτέ κατουρημένες ποδιές!“…

Η Ζωή Λάσκαρη, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Όμως πάντα θα υπάρχει. Και κάπου εκεί ψηλά, κάποιο αστεράκι θα έχει τη λάμψη της…

Π.